منا تراشی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه هنر تهران
آرش عادل احمدیان - Master of Architecture/Harvard Graduate University Master of Urban Design/Tehran University

در عصر جدید که ساختمانها به شکل فزاینده ای ایستا و دچار رکود شده اند و تبادل آنی داده ها جایگزین شیوه های سنتی حرکت می شود، ایده ی مکان هم به تدریج شکل جدیدی به خود می گیرد. معماری طیف گسترده ای از فرم ها را شامل می شود که آنها را نمی توان به صورت کامل در زبان فرم های اقلیدسی توصیف کرد. برای آنالیز فرم های معماری واژگان هندسه طبیعی و فراکتالی مناسب تر است. معماری باید از طریق مدلهای ساماندهی که در هندسه های پیچیده و گونه های فضایی جدید یافت می شوند موقوف به رمزگشایی الگوهای در حال پیدایش سامان اجتماعی شود. الهام از فرم های بیولوژیکی منبع غنی و ارزشمندی از نوآوری های عصر حاضر است ، که علاوه بر جهت دادن طراحی به سوی فرم های سازگار با محیط زیست به ایجاد فرم های خلاقانه می انجامد. طرح های معماری الهام گرفته از فرم های طبیعی دارای مزایایی از قبیل پایداری ، پویایی ، رشد و تطبیق پذیری هستند . اجزای هر ارگانیسم زنده تحت تاثیر شرایط زمینه و بافت مانند بارهای استاتیک و دینامیک یا دسترسی به نور خورشید شکل می گیرند . در پشت هر فرم طبیعی پیچیده ای الگوریتمی وجود دارد که هندسه آن را تعیین می کند . فرم های پیچیده هندسه طبیعی و فراکتالی غالبا دارای ابعاد سازه ای بسیار ساده ای هستند که می تواند الهام بخش فرم های سازه در معماری باشد . با استفاده از مدل های کامپیوتری امکان کشف الگوریتم های سازماندهی هندسه فرم های طبیعی و خلق فرم های پیچیده و هیجان انگیز که درون آن هندسه ساده سازه آن نهفته است فراهم می شود . در این مقاله به بررسی الگوریتم های سازمان دهنده هندسه ی ساختارهای معماری از طریق مطالعات طبیعی خواهیم پرداخت و پس از آن نمونه هایی از به کارگیری این تفکر در طراحی سازه های معماری را تجزیه و تحلیل خواهیم کرد

الگوریتمیک، الگوتکچر ،گرافیک لاک پشتی، لیندن مایر، مورفوژنتیک