در این تحقیق کاربردی، پتانسیل ذخیره پساب در آبخوان دشت فشافویه جنوب تهران و ارزیابی تاثیر ذخیره بر روی سطح آب زیرزمینی آن انجام شده است. در این مطالعه در گام اول به شناخت سیستم آب های سطحی و زیرزمینی دشت پرداخته شد و سپس مناطق مناسب جهت ایجاد سایت تزریق انتخاب گردید. از طرف دیگر، پتانسیل محیط های متخلخل غیراشباع و اشباع در خودپالائی پساب در مقیاس آزمایشگاهی بررسی گردید. درنهایت با تهیه مدل ریاضی کمی و کیفی، تاثیر ذخیره پساب در نقاط مختلف آبخوان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که آبخوان دشت فشافویه ظرفیت حدود ۴۰۰ میلیون مترمکعب از پساب را  دارد، ضمن اینکه پتانسیل آب های سطحی منطقه برای ذخیره در آبخوان قابل ملاحظه نیست. خودپالائی پساب
در عبور از محیط های متخلخل در مدل تجربی آزمایشگاهی و با استفاده از آب زیرزمینی، خاک و پساب منطقه، نشان داد که میزان غلظت آلاینده های مهم مانند نیترات، کلیفرم، BOD ، COD و شوری در همان روزهای اول تزریق پساب پس از عبور از محیط غیراشباع به شدت کاهش می یابد. تاثیر تزریق مداوم ۳۰۰ لیتر در ثانیه پساب توسط مدل شبیه سازی آب های زیرزمینی در افق زمانی پنج ساله نشان می دهد که در سال اول میزان افت کاهش یافته و از سال دوم به بعد باعث افزایش تراز سطح آب زیرزمینی می گردد. ازنظر کیفی نیز با توجه به
میزان شوری بالای آب آبخوان، تزریق پساب مقدار شوری را در بازه های مختلف مکانی کاهش می دهد. نتایج کلی این طرح نشان می دهد درصورتی که دشت های کشور پتانسیل ذخیره پساب را ازنظر کمی و کیفی داشته باشند، مدیریت ذخیره- بازیافت می تواند کمک شایانی به مدیریت تعادل بخشی آب زیرزمینی کند.