مرضیه جهانبخش - دانشگاه اصفهان
محمدحسین بهادری - دانشگاه اصفهان
شعله امیری - دانشگاه اصفهان
آذر جمشیدی - دانشگاه آزاد اسلامی

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی درمان دلبستگی مادران بر علائم فزون اضطرابی دختران دارای مشکلات دلبستگی آنها بود.روش: روش پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری و نمونه هدف ۳۲ دانش آموز از جامعه ۳۸۸ نفری دانش آموزان مقطع دوم و چهارم ابتدایی شهر اصفهان در سال ۱۳۸۹ بود که نمره را در مشکلات دلبستگی و علائم فزون اضطرابی بدست آوردند و مادران آنها نیز در پژوهش شرکت داده شدند. از پرسشنامه مشکلات دلبستگی راندولف۱۹۹۷ و سلامت روان کودکان انتاریو ۱۹۸۷ استفاده شد. جلسات درمانی به صورت ۱۰ جلسه گروهی در مورد مادران انجام و تاثیر آن بر میزان فزون اضطرابی دخترانشان بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بردلبستگی مادران باعث کاهش علائم فزون اضطرابی و در نتیجه بهبود دخترانشان در پس آزمون و در پیگیری یک ماهه شد. این میزان از کاهش علائم در شرکت کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه نیز معنادار بود. نتیجه گیری: درمان دلبستگی مادران راهبردهای کارامد و سودمندی را برای درمان اختلال فزون اضظرابی که از مشکلات دلبستگی رنج میبرند، در اختیار والدین و مراکز روان درمانی کودکان قرار میدهد.

درمان دلبستگی, فزون اضطرابی, مادران, مشکلات دلبستگی