غلامحسین حامدی - دانشجوی دکتری عمران - راه و ترابری، دانشکده عمران و محیط زیست دانشگاه ص
مهیار عربانی - دانشیار گروه عمران، دانشکده فنی گیلان
علیرضا آذرهوش - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد عمران - راه و ترابری، دانشکده فنی دانشگاه گ

خرابی رطوبتی درمخلوط های آسفالتی ناشی از بین رفتن پیوستگی و یا چسبندگی می باشد که منجر به کاهش مقاومت و سفتی مخلوط آسفالتی و ایجاد انواع مختلف خرابی در روسازی می شود . به منظور بهبود چسبندگی و کاهشش حساسیت رطوبتی در مخلوط های آسفالتی چندین راه حلوجود دارد. یک روش مناسب این است که سطح سنگدانه ها با مواد مناسب پوشانده شود که این موضوع سبب می شود که شارژالکتریکی سطح سنگدانه ها بر عکس شود، در نتیجه انرژی سطح سنگدانه ها کاهش می یابد که این عمل از خاصیت آبدوستی سنگدانه ها می کاهد. در این پژوهش تاثیر استفاده از 2 نوع پلی اتیلنPE) به نام های پلی اتیلن با دانسیته بالا HDPE) و پلی اتیلن با دانسیته پایین LDPE) به عنوان پوشش سنگدانه ها در کاهش خرابی رطوبتی مخلوط های آسفالت گرم بررسی شده است. نمونه های مخلوط آسفالت گرم با دو نوع سنگدانه (سنگ آهک و گرانیت) و قیر 70-60 دو نوع ماده اصلاح کننده سطح سنگدانه ها ساخته شده اند و طبق استاندارد 28AASHTO تحت آزمایش قرار گرفتند. به منظور بررسی دقیق تر تاثیر افزودنی های مورد آزمایش، 1 و 5 سیکل یخ – ذوب به نمونه های تحت شرایط رطوبت قرار گرفته اعمال شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که پوشش پلیمری مورد استفاده در این پژوهش باعث چسبندگی بهتر بین سنگدانه ها و قیر و افزایش مقاومت در برابر خرابی رطوبتی می شود. نتایج نشان می دهد که تاثیر استفاده از پلیمر بر روی سطح سنگدانه ها به نحوی است که عملکرد هر دو نوع سنگدانه در برابر خرابی رطوبت را مستقل از کانی های تشکیل دهنده آن سنگدانه به یک سطح ثابت و مناسب می رساند. به علاوه، نتایج نشان می دهد که نمونه های ساخته شده با سنگدانه سنگ آهک و پلیمرHDPE بالاترین مقدار نسبت مقاومت کششی غیرمستقیم مرطوب به خشک را در آزمایش حساسیت رطوبتی نشان داده اند.

مخلوط های آسفالت گرم، خرابی رطوبتی ، آزمایش مقاومت کشش غیر مستقیم ، پلی اتیلن