وحید یزدانی - دانشجوی دکتری مهندسی آب دانشگاه فردوسی
حسین بانژاد - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا
منصور قلی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا

فرآیند انعقاد در تصفیه آب از جایگاه ویژه ای برخوردار است به طوری که مطالعات زیادی پیرامون نوع ماده منعقد کننده بهینه، جهت حذف کدورت صورت پذیرفته است. استفاده از مواد گیاهی و طبیعی برای تصفیه آب آشامیدنی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه از دیرباز رایج بوده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی منعقد کننده های طبیعی بارهنگ، دانه ی به و ترنجبین در فرآیند تصفیه آب انجام شد. تمام آزمایشات مربوط به انعقاد و لخته سازی توسط دستگاه جار تست انجام پذیرفت. نمونه ی آب مورد آزمایش توسط اضافه کردن مقادیر متفاوت کانولین، 10 میلی گرم در لیتر بی کربنات کلسیم و 4 میلی گرم در لیتر هیدروکسید سدیم 0/01 نرمال آلوده گشت. منعقد کننده ها توسط خرد کن بصورت پودر نرمی درآورده شدند، و به مدت 5 ساعت در 20 میلی متر آب مقطر حل شد، تا موسیلاژهای لازم تشکیل شوند، حال از این محلول می توان به عنوان منعقد کننده استفاده کرد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که این مواد قادر به کاهش کدورت آب می باشند. در غلظت بهینه مواد فوق مقدار حذف کدورت در کلیه موارد بیش از 80 درصد بود. آزمایشات انجام شده بیانگر افزایش کارایی مواد فوق در فرآیند تصفیه در کدورت های بالا می باشد. بیشترین درصد کاهش سختی در غلظت 10 میلی گرم در لیتر ترنجبین به میزان 99 درصد مشاهده گردید. استفاده از مواد فوق در تصفیه آب به طور متوسط کاهش 20 درصدی EC و کاهش 30 درصدی TDS را در پی خواهد داشت.

بارهنگ، دانه ی به، ترنجبین، تصفیه آب، کانولین