وکیل حیدری ساربان - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه محقق اردبیلی

امروزه سرمایه­ی اجتماعی را یکی از اجزای ثروت ملت­ها و توسعه­ی پایدار، یکی از ابزارهای ظرفیت­سازی در اجتماعات، تدبیری برای پیشگیری و کاهش مشکلات اجتماعی و عاملی برای موفقیت برنامه­های رفاه اجتماعی و ارتقاء سلامت فردی واجتماعی می­دانند و در ارتباط با توسعه­ی مناطق روستایی سرمایه­ی اجتماعی ابزاری برای ارتقاء درآمد، کاهش فقر، مدیریت پایدار منابع، ارتقاء انگیزش، مشارکت فعال در تصمیم­گیری، ارتقاء     شاخص­های سلامت، توانمندسازی و ... محسوب می­شود.  هدف این مقاله تجزیه، تحلیل و بررسی اثرات سرمایه­ی اجتماعی در توسعه­ی مناطق روستایی می­باشد.  تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش تحقیق آن، از نوع تحقیقات توصیفی تبیینی است؛ که در آن با استفاده از نمونه­گیری تصادفی از طریق فرمول کوکران، ۱۹۷ نفر از روستاییان ساکن در مناطق روستایی شهرستان مشگین­شهر انتخاب شدند.  ابزار تحقیق پرسشنامه است که برای تعیین روایی محتوای آن از نقطه نظرات کارشناسان مختلف نیز استفاده شد و پایایی آن با بهره­گیری از فرمول کرونباخ آلفا (۸۳/۰<α) محاسبه گردید.  نتایج نشان می­دهد مهم­ترین متغیرهای تاثیرگذار سرمایه­ی اجتماعی در توسعه­ی مناطق روستایی شامل چهار مولفه­ی (اقتصادی، مشارکتی، کنش متقابل و محیطی) است که مقدار واریانس و واریانس تجمعی تبیین شده توسط این چهار عامل ۱۶/۶۱ می­باشد.

سرمایه ی اجتماعی, مشارکت اجتماعی, توسعه ی روستایی, شهرستان مشگین شهر