حسین امیرنژاد - کارشناس ارشد عمران- گرایش مهندسی زلزله- دانشکده فنی دانشگاه

تحلیل سازه در مهندسی زلزله به دلایلی از جمله دینامیکی و معمولاً غیر خطی بودن مسأله ، پیچیده بودن سیستم سازه ای وتصادفی بودن اطلاعات ورودی یک امر مشکل می باشد. استفاده از تحلیل غیر خطی تاریخچه زمانی راه حل منطقی برای حل این مشکل می باشد اما انجام چنین تحلیلی برای طراحی سازه های معمول کاربردی نیست و برای سازه های مهم استفاده می شود . از طرف دیگر روشهای موجود در آیین نامه های ساختمانی منطبق بر فرض عملکرد الاستیک خطی سازه می باشد که توانایی تأمین اطلاعاتی دربارة مقاومت ، شکل پذیری و توانایی اتلاف انرژی در سازه را ندارد. استفاده ازتحلیلهای غیرخطی سادهشده مانند تحلیل استاتیکی غیر خطی (Pushover Analysis) راه حل منطقی برای تحلیل وشناخت عملکرد سازه می باشد. دراین مقاله ابتدا پایة تئوریکی روش تحلیل استاتیکی غیر خطی بیان می شود و سپس دو روش معمول برای تعیین مقدار تغییر مکانی که انتظار می رود تحت زلزله مورد نظر به سازه های با رفتار غیر خطی اعمال شود مورد بررسی قرار می گیرند. این مقدار، تغییرمکان هدف Target) ( Displacement نامیده می شود. این دو روش، ترکیبی از تحلیل استاتیکی غیر خطی با طیف غیرالاستیک (Inelastic Spectra) وطیف الاستیک با میرایی معادل می باشد که مورد استفادة آیین نامه های معتبری مانند ]4[ATC40 FEMA273,356 است

تحلیل استاتیکی غیر خطی، طیف الاستیک با میرایی معادل، طیف غیر الاستیک، تغییر مکان هدف، تقاضای تغییر مکانی زلزله (Displacement Seismic Demand)