بررسی اثرات توسعه درون زا در بافت های فرسوده شهری با رویکرد رشد هوشمند

از پیامد های مهم فرآیند شهرنشینی در ایران، گسترش سریع فیزیکی شهرها است . با بروز تحولات جدید،شهرها به سرعت تغییر کرده اند و دگرگون شده اند. این دگرگونی ها به شکل افزایش سریع جمعیت و رشد فیزیکی شهر ها، به طور نا متعادل و نا هماهنگ بوده است . یکی از راه هایی که برای مقابله با چنین رشد نابسامانی در دنیا مطرح شده، بهره گیری از الگوی "رشد هوشمند" در تهیه طرح های توسعه شهر است . رشد هوشمند که در نقطه تقابل پراکندگی قرار دارد؛ با تمرکز بر تجدید حیات شهری و گسترش گزینه های حمل و نقل عمومی به دنبال ایجاد جوامعی است که مردم به زندگی در آن رغبت نشان دهند .در واقع رشد هوشمند یک روش پیشنهادی برای اصلاح پراکندگی است و بیان کننده آن نوع از توسعه است که در آن ترویج حیات مدنی و سرزندگی اجتماعی ، حمل و نقل عمومی و کاستن از اثرات نامطلوب زیست محیطی ، در صدر ملاحظات برنامه ریزان شهری قرار می گیرد.در این پژوهش تلاش شده اثرات توسعه میان افزا به طور کامل بررسی شده و با بیان نقاط قوت این مقوله ، راه کار های موثری ارائه گردد.