محمدباقر مرادی - کارشناسی ارشد حقوق عمومی - دانشگاه قم

طبق ماده قانون۱ مسئولیت مدنی : هر کس بدون مجوز قانونی عمدا یا در نتیجه بی احتیاطی به جان یا سلامتی یا مال یا آزادی یا حیثیت یا شهرت تجارتی یا به هر حق دیگر که به موجب قانون برای افراد ایجاد گردیده لطمه ای وارد نماید که موجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود، مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خود می باشد، مستندا به این ماده از قانون مدنی موضوع تحقیق مسئولیت مدنی ناشی از خسارات وارده به منابع طبیعی در فقه و حقوق ایران می باشد که در این نوشتار به روش تحلیلی - توصیفی موضوع مسئولیت مدنی و قاعده» اتلاف وتسبیب «که از اساب ضمان می باشند و مرتبط به موضوع ایراد خسارت به منابع طبیعی این قاعده می باشد مورد بررسی قرار گرفت و جایگاه منابع طبیعی در فقه و قانون مدنی و ماده ۳۲۸ قانون مدنی و قانون حفاظت و بهره برداری از منابع طبیعی مصوب ۵/۷/۱۳۷ مجلس و همچنین ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی و میزان جرایم و مجازاتهای قانونی که در صورت ایراد خسارت به منابع طبیعی قانونگذار وضع کرده است بیان شده است . هدف از تحقیق بررسی میزان بازدارندگی و تاثیر جرایم در قانون مدنی بر بازدارنده بودن خسارات به عرصه های ملی و بررسی جایگاه قوانین منابع طبیعی در فقه و قانون می باشد. از این نوشتار چنین می توان نتیجه گرفت که قوانین و مقررات و میزان جرایم و مجازاتها نتواسنته است به خوبی عامل بازدارنده ای برای ایراد خسارت به عرصه های ملی باشد، بی اثر نبوده ولی می توان با وضع قوانین سخت گیرانه تر و ایجاد ضمانت اجرایی محکم تر و همچنین جایگزین نمودن موضوع حفاظت و حراست از عرصه های ملی به جای جرایم ریالی و حبس از جنبه عمومی آن نتیجه بهتری را گرفت .

مسئولیت مدنی ، اتلاف، خسارت وارده، منابع طبیعی ، انفال، جبران خسارت