اثربخشی گازهای بازدارنده بر توسعه ی حریق هیدروژن در خطوط لوله ی انشعاب دار

هیدروژن سوختی امیدوارکننده برای آینده است و در سال های اخیر به خوبی در صنایع پالایشگاه های صنعتی و پتروشیمی ها استفاده شده است. در مطالعات اثربخشی مهارکننده ها در رفتار انفجار هیدروژن در سیستم های مختلف بررسی شده، اما با این وجود، اطلاعات هنوز هم بسیار اندک است. بنابراین تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات آرگون، نیتروژن و دی اکسیدکربن بر انفجار هیدروژن-هوا در یک پیکربندی شاخه ای انجام شده است. در این مطالعه مخلوط سوخت-هوا در سه موقعیت مختلف احتراق A، B و D گذاشته شد. نتایج نشان داد ناحیه ای در اطراف تیتانکا، هنگامی که در دورترین فاصله ی موقعیت A قرار می گیرد تاثیر بحرانی ترین انفجار را نشان می دهد، اما در سایر موقعیت های مورد مطالعه، اشتعال مشاهده نشده است. علاوه بر این، مخلوط ترکیبات شامل ۹۵ درصد هیدروژن، ۵/۲ درصد آرگون، ۵/۲ درصد نیتروژن-هوا، ۹۵ درصد هیدروژن، ۵ درصد نیتروژن-هوا، ۹۵ درصد هیدروژن، ۵ درصد آرگون-هوا با توجه به خصوصیاتشان به ترتیب خطرات بیشتری را نشان دادند. بنابراین با توجه به نتایج حاصل ترکیبات مخلوط با دی اکسیدکربن شدت انفجار کمتری نسبت به سایر ترکیبات دارد. زیرا میانگین حداکثر سرعت شعله ثبت شده برای این مخلوط خاص در تمام نقاط احتراق پایین تر است که نشان دهنده ی اینست که اثر مهارکننده ها باید به ترتیب دی اکسیدکربن<نیتروژن<آرگون باشد.

کلیدواژه ها:

انفجار ، شعله ، هیدروژن ، آرگون ، لوله ی Tee