حمیده شیروانی سرخسی - دانشجوی دکترای آگروتکنولوژی گرایش فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ایران

نانوکودها، تکنولوژی جدیدی هستند که می توانند جایگزینی برای کود های شیمیایی باشند و چشم انداز جدیدی را به سمت کشاورزی پایدار و کاهش تغییرات آب وهوایی باز کنند. نانوتکنولوژی سبز به استفاده از فناوری نانو، برای افزایش پایداری زیست محیطی فرآیندهایی که اثرات خارجی منفی، ایجاد می کنند، اشاره دارد. فناوری نانوسبز، به مفهوم گسترش تکنولوژی های پاک، برای به حداقل رساندن تهدیدات سلامت انسان و محیط زیست است. در سال های اخیر کاتالیزورهای نانو، به دلیل داشتن مزایایی از قبیل قابل بازیافت بودن، نگهداری آسان، ایمن بودن و سازگاری با محیط زیست، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. آلاینده های مختلفی مانند ترکیبات آلی و معدنی، فلزات سنگین، رنگ ها، ترکیبات دارویی، پاتوژن ها و ترکیبات رادیواکتیو در آلودگی آب و خاک دخیل هستند. استفاده از نانوکامپوزیت های کربنی، این معضلات را حل می کند، که بیشتر از زیست توده های تولیدشده ی مواد زائد کشاورزی می باشد. تکنولوژی نانو، پتانسیل مواد نانویی نو، برای تصفیه آب های سطحی، آب های زیرزمینی، فاضلاب، حذف مواد محیطی آلوده شده به وسیله مواد سمی، فلزات سنگین، یون ها، املاح ارگانیک، غیرارگانیک و میکروارگانیسم ها از آب و خاک را داراست.

نانوتکنولوژی، نانوکامپوزیت، نانوسبز، نانومواد، نانوکود