داریوش اسماعیلی - دکترای زمین شناسی پترولوژی
مستانه حق نظر
فرهاد بوذری
عبدالله کوثری - دانشکده زمین شناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران

کمپلکس گرانیتوئید دی بروجرد با سن ژوراسیک میانی و وسعتی حدود 180 تا 200 کیلومترمربع بخشی از زون سنندج - سیرجان را در غرب ایران تشکیل داده است. این کمپلکس عمدتاً از سه واحد کوارتز دیوریت ، گرانودیوریت و مونزوگرانیت تشکیل شده است که استوکهایی از جنس گرانیت اسفن دار ، دایک ها پگماتیتی و آپلیتی و رگه‌های کوارتز - تورمالینی مینرالیزه آن‌ها را همراهی می‌کنند. بررسی روابط صحرایی، مطالعه پتروگرافی و مینرالوگرافی رگه های مینرالیزه موضوع مقاله حاضر می‌باشد. رگه‌های کوارتز - تورمالینی با ضخامت حدود 0/5 تا 2 متر و روند عمومی شمال غرب - جنوب شرق، توده گرانیتی و سنگ‌های رسوبی - دگرگونی میزبان را قطع کرده‌اند. کانی‌های نظیر کوارتز ، تورمالین ، بیوتیت ، کلسیت و دولومیت بخش گانگ و شئلیت ، ارسنوپیریت ، پیریت ، پیروتیت ، کالکوپیریت، کوولیت ، مالاکیت ، آزوریت و ، آسفالریت و گوتیت از ارکان این رگه‌ها را تشکیل می‌دهند. شئلیت به‌صورت کان اولیه و با منشأ هیدروترمال احتمالاً از نوع ماگمای بوده و همراهی آن با تورمالین ، آرسنو پیریت ، کالکوپیریت و پدیده امسولوشن در آسفالریت و وجود شکستگی‌های فراوان در پیریت و ارسنوپیریت با بافت کاتاکلاستیک نشانگر تشکیل شئلیت در دما و فشار بالا می‌باشد.