زینب حسین زاده - دانشجوی دکتری سازه های آبی دانشگاه تربیت مدرس تهران
زهرا موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازههای آبی دانشگاه تربیت مدرس تهران
محمدجواد منعم - دانشیار گروه سازههای آبی دانشگاه تربیت مدرس تهران

یکی از روش های مؤثر برای ارتقای عملکرد، بهبود مدیریت تحویل آب و افزایش انعطاف پذیری به منظور ارتقا بهره وریآب،کاربرد خودکارسازی در شبکه های آبیاری است. تصمیم گیری و اجرای خودکارسازی با توجه به امکان استفاده از دامنهگسترده ی از فناوری های موجود، امکان اجرا در سطوح و اجزای مختلف شبکه های آبیاری و تبعات گسترده اقتصادی واجتماعی مرتبط بسیار پیچیده است. این امر نیازمند ابداع مدل هایی جهت بررسی همه جانبه ابعاد موضوع و آثار بلندمدت آن وپیش بینی پیامدهای سیاست گذاری های مختلف مرتبط می باشد . یکی از تکنیک ها ی مفیددر این راستا، تکنیک پویاییسیستم ها می باشد. در این مقاله، الگوهای رفتاری حاکم بر فرایند بکارگیری خودکارسازی در شبکه های آبیاری با استفاده ازتکمیل پرسشنامه با مدیران و مسئولین شبکههای آبیاری استخراج گردید و در نهایت، یک مدل کلی برای آن ارائه شد . نتایجنشان میدهد که توجه به جنبههای مختلف اجتماعی، فنی، اقتصادی و شبکه برای تصمیم گیری درست و جلوگیری از هدررفتنیروی انسانی و سرمایه ضروری است.

تصمیم گیری، خودکارسازی، سیستم دینامیک، شبکه های آبیاری