محسن سرتیپی پور - دکتری معماری و استاددانشکده معماری دانشگاه شهید بهشتی
سهیل محمودی - کارشناس ارشد بازسازی پس ازسانحه دانشگاه شهید بهشتی

در کشور ایران به دلیل شرایط زمینشناسی و وجود سکونتگاههای زیاد در دامنهی کوهها، حرکات دامنهای یکی از بزرگترین مخاطراتی است که مردم روستاها و شهرهای ما را تهدید میکند. در این پژوهش به علت اصلی وقوع این پدیده و معرفی تکنولوژی جلوگیری از رخداد این مخاطره برای ایمن ساختن بستر روستاهای کوهستانی و کوهپایهای پرداخته شده است. در دو روستای عالیشاهی و میدان، پس از وقوع زلزله سال 1389 در فارس، با وجود شرایط نسبتاً یکسان دو روستا از لحاظ اقلیم، بافت، فرهنگ و نوع خطر، دو تصمیم متفاوت گرفته شدکه منجر به جابجایی یکی و درجاسازی دیگری گردید. هدف این پژوهش بررسی مقایسهای این دو رویکرد ازدیدگاه دفع خطر ریزشی میباشد. این پژوهش از نوع تحقیقات کیفی- توصیفی بوده که با بررسی مقایسهای به تحلیل دادهها میپردازد. این تحقیق با مطالعه اسناد، متون در حوزه جابجایی روستاها پس از وقوع سانحه به خصوص حرکات دامنهای به بررسی آنها میپردازد. سپس با استفاده از روشهای جمعآوری دادهها در تحقیق کیفی که شامل مشاهده مستقیم، مصاحبه عمیق با مسئولین و افراد سانحه دیده و بررسی اسناد و مدارک میباشد، پرداخته شده است. در نهایت با جمعآوری دادهها و تحلیل آنها به شناخت عوامل اصلی تصمیمگیری به جابجایی یا درجاسازی در مناطق کوهستانی و کوهپایهای رسیده است

ریزش و سنگ افت ، جابجایی ، روشهای ایمن سازی درمقابل ریزش کوه ، زلزله 1389فارس