زهرا نورایی - کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان مرکز تحقیقات بین المللی بیابان دانشگاه تهران
حمیدرضا ناصری - استادیارمرکز تحقیقات بین المللی بیابان
فاطمه صالحی - کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان مرکز تحقیقات بین المللی بیابان
امیررضا کشتکار - استادیار مرکز تحقیقات بین المللی بیابان

با توجه به روند افزایشی توسعه اراضی شور و کمبود اراضی زراعی مطلوب برای کشاورزی، شناسایی گیاهان مقاوم به شوری از جمله ی وتیور گراس، که یکی از پرکاربردترین گیاهان در عرصه ی منابع طبیعی محسوب می شود، از اهمیت زیادی برخورداراست، بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بر روی Vetiver Zizaniodies با دوسطح شوری سدیم کلرید (67/2 دسی زیمنس بر متر و 30 دسی زیمنس بر متر) و 3 تکرار در چهار زمان برداشت (هفته ی اول، هفته ی دوم، هفته ی سوم، هفته ی چهارم) به صورت کشت در عرصه در ایستگاه تحقیقات بین المللی بیابان دانشگاه تهران در استان سمنان انجام شد. نتایج حاصل حاکی از آن است که با افزایش تنش شوری در تیمار 2/67 ds/m میزان کربن بعد از چهار هفته به مرور کاهش پیدا می کند ولی کاهش به صورت معنی دار نبوده است ولی در تیمار 30 ds/m میزان کربن بعد از چهار هفته به مرورافزایش پیدا میکند ولی این افزایش به صورت معنی دار نبوده است. در سدیم در ریشه گیاه در تیمار 2/67 ds/m از هفته ی اول تا هفته ی سوم کاهش پیدا کرده ولی در هفته ی چهارم مقدارش افزایش پیدا کرد در مورد تیمار 30 ds/m این مسئله عکس تیمار 2/67 ds/m بوده و مقدار سدیم تا هفته ی سوم افزایش و در هفته ی چهارم کاهش پیدا کرده است. بنابراین به نظر می رسد با افزایش شوری سدیم در ریشه تا یه زمان افزایش یافته و در زمان های بیشتر کاهش اندک در جذب سدیم دیده شده است و هم چنین با افزایش تنش شوری میزان کربن در طی زمان افزایش پیدا کرده است

تنش شوری ، سدیم کلرید ، تیمار ، Vetiver Zizanioides