شهین اعلائی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیوشیمی، ایران ،ارومیه، دانشگاه ارومیه، دانشکده علوم پایه، گروه زیستشناسی
مهدی محمدزاده - استادیار، ایران ،ارومیه، دانشگاه ارومیه، دانشکده علوم پایه، گروه زیستشناسی
یعقوب پاژنگ - استادیار، ایران ،ارومیه، دانشگاه ارومیه، دانشکده علوم پایه، گروه زیستشناسی

مقدمه : لوسمی، سرطان بافت های خون ساز بدن می باشد که از سلول های پیش ساز گلبول های قرمز و سفیدخون مشتق می شود . گلبول های قرمز و سفید خونی معمولاًٌ در صورت نیاز بدن، به طریقی منظم و کنترل شده رشد می کنند تقسیم می شوند . امادر بیماری لوسمی در این روند اختلال ایجاد شده و رشد سلول های خونی از کنترل خارج می شود . والپروئیک اسیداز طریق مهارکردن هیستون داستیلاز و همچنین القاء تمایز و آپوپتوز در سلول های بدخیم می تواند در درمان سرطان بکار گرفته شود روش بررسی: ابتدا سلولهای لوسمی رده K210 در محیط کشت RPMI 1199 همراه با 19 % سرم جنین گاوی غیر فعال شده کشت داده شد؛ سپس غلظتهای مختلف داروی والپروئیکاسید تهیه و خاصیت سیتوتوکسیته آن در24و48و72ساعت بعد از تیمار به روش MTT سنجیده شد سپس IC29 داروها برآورد شد و در مرحله بعد برای بررسی آپوپتوز از الکتروفورز و رنگآمیزی Hoechst استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان دادکه اثرات ضد توموری والپروئیکاسید به صورت وابسته به دز و زمان افزایش مییابد. IC29 والپروئیکاسید در 49 μm/ ml مشاهده شد. همچنین نتایج حاصل از الکتروفورز و رنگآمیزی سلولها نیز نشان داد که این داروها دارای اثر آپوپتوزی بود.نتیجهگیری: از نتایج بدست آمده میتوان چنین استنباط کرد که اثر مهاری والپروئیکاسید بر روی سلولهای K210 وابستهبه زمان و دوز میباشد که بیشترین اثر مهاری در 20 ساعت بعد از تیمار و بالترین غلظت مشاهده شد. بنابراین این دارو می- تواند در پیشگیری و درمان لوسمی میلوئیدی مزمن موثر واقع شود.

والپروئیکاسید، In vitro ، خواص سرطانی، رده سلولی K210 ، آپوپتوزیس