سادات هاشمی نسب - مدرس دانشگاه فنی دختران اصفهان و دانشجوی دکتری دانشگاه اصفهان
مریم غلامی - دانشجوی معماری دانشگاه فنی دختران اصفهان
فهیمه دهقانی - دانشجوی معماری دانشگاه فنی دختران اصفهان
راضیه قاسمی - دانشجوی معماری دانشگاه فنی دختران اصفهان

مفهوم خانه به عنوان کانون زندگی همواره در مکان و زمان های مختلف متفاوت است و هر جامعه تعبیر متفاوتی از خانه دارد. خانه روستایی علاوه بر محیطی برای زندگی در بر گبرنده فضاهای تولید و معیشت روستاییان نیز هست که اغلب این فضاها در محدوده مشخصی کنار هم گرد آمدند. در روستای دماب هم خانه فراتر از تصوری است که مردم شهری از آن دارند بلکه خانه تنها محلی برای خوردن، خوابیدن و پختن نیست بلکه در خانه نان میپزند، انبار علوفه و.... دارند که بیشتر نیازهای خود را تامین کنند. معماری روستای دماب یک معماری همساز با اقلیم بوده که آثار به جا مانده از قدیم هم گواهی این موضوع را میدهد. در روستا از مصالح خشت و گل با سقف گنبدی طاق و چشمه و پی های عریض استفاده شده است. اغلب روستائیان یک اتاق برای زندگی داشتند که اینگونه چند خانواده در یک حیاط زندگی میکردند و بیشتر کارها در همان یک اتاق انجام شده است. روستاییان دام ها را در فصول گرم به آغل های روباز در دشت ها می بردند به طوری که چند ماه آنجا می ماندند و کسی که گوسفند کمتری داشت در فصول سرد در کنده و در فصول گرم در آغل روباز داخل خانه دام ها را نگه داری می کردند.

معماری ، توسعه ، پایدار ، گردشگری ، روستای دماب ،