علی محمد مطیع شیرازی - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه شیراز
پژمان قضایی پورابرقویی - کارشناسی، شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب
پیمان کشاورز - استادیار، دانشگاه شیراز، دانشکده مهندسی شیمی نفت و گاز
شادی حسن آجیلی - استادیار، دانشگاه شیراز، دانشکده مهندسی شیمی نفت و گاز

یکی از رایجترین فرآیندهای شیرین سازی فرآیندهای جذب شیمیایی توسط آمینها میباشد. دی اتانول آمین و متیل دی اتانول آمین از زمره پرکاربردترین آمینها محسوب میگردند. متیل دی اتانول آمین به دلیل جذب مناسبتر، گرمای واکنش پایین تر و همچنین کاهش میزان آمین در گردش، از مقبولیت بیشتری نسبت به مابقی آمین ها برخوردار است. مهمترین تفاوت متیل دی اتانول آمین با سایر آمینها در این است که این آمین در مقابل هیدروژن سولفید انتخاب پذیر استa-MDEAحلال انحصاری شرکتBASFآلمان، هم زمان با جذب هیدروژن سولفید از توانایی بسیار بالایی جهت جذب کربن دی اکسید برخوردار است. در سالهای اخیر مشخص گردید که حلال انحصاری شرکتBASFمخلوط متیل دی اتانول آمین و پیپرازین است. در این راستا امکان بهره گیری از حلال متیل دی اتانول آمین فعال شده در چهار مجتمع پالایشگاهی کشور با استفاده از نرم افزار شبیه سازی Aspen Hysys 8.4مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش ابتدا با استفاده از داده های طراحی مجتمع گاز و گاز مایع 1700 که توسط شرکت مذکور ارائه گردیده است، درصد اختلاط دو ماده مذکور پیش بینی گردیده و نرم افزار مورد استفاده اعتبار سنجی گردید. درگام دوم استفاده از حلال متیل دی اتانول آمین فعال شدهa-MDEAدر سه مجتمع پالایشگاه شیرین سازی آماک مجتمع گاز و گازمایع 1200 و واحد شیرین سازی فاز 2 و 3 پارس جنوبی مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. نتایج ارزیابی صورت گرفته حاکی از آن است که افزودن مقدار بسیار کم پیپرازین در واحدهایی که متیل دی اتانول آمین از توان جذب مناسبی برخوردار است منجر به کاهش شدید مقدار دی اکسید کربن در گاز شیرین خواهد شد. از سوی دیگر استفاده از متیل دی اتانول آمین فعال شده منجر به کاهش هزینه های جاری واحد همچون میزان حلال در گردش، بخار مصرفی و برق مصرفی خواهد گردید.

متیل دی اتانول آمین فعال شده، پیپرازین، مجتمع گاز و گاز مایع که 1700 ، پالایشگاه شیرین سازی آماک، مجتمع گاز و گازمایع 1200 ، واحد شیرین سازی فاز 2 و 3 پارس جنوبی/Aspen Hysys و 8.4 BASF