رویا زمانی - استادیار phd دانشگاه یزد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، یزد، ایران.

مطالعات و اظهار نظرهای مربوط به زمینه های نورولوژیک ADHD بسیار گسترده بوده اند. تفاوت در عملکرد بخش های مختلف مغز در کودکان دچار ADHD در مقایسه با دیگر کودکان هدف بسیاری از این مطالعات بوده است. مدل های جدید،مناطق متنوعی از مغز را درگیر می دانند که شامل لوب های پیشانی، سیستم لیمبیک و سیستم فعال کننده مشبک و مکانیزم های بازداری قشر مغز می باشد. یکی از نظریه های مطرح در این اختلال اشاره به عدم کفایت بخش پیشانی قشر مغز این افراد در مکانیسم بازداری و ضعف در خود نظم دهی دارد. مطالعات مبتنی بر تصویر برداری عصبی، در گیری فرآیندهای تحت قشری و تالاموکورتیکال در شبکه های پیشانی را مطرح کرده اند. اما هنوز راه درازی برای تشخیص بهنگام این اختلال درکودکان داریم. این مقاله مروری بر پژوهش های نوروفیزیولوژیک در زمینه ADHD دارد

ADHD ، بخش های قشری و زیرقشری مغز، مکانیزم های بازداری، نوروترنسمیتر