زینب یوسفی زاده - دانشجوی دکتری معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب
سیدهادی قدوسی فر - استادیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

در سالهای اخیر، تخصصی شدن گرایشهای مختلف، نقش فضای معماری و طراحی معمارانه را در مدیریت و رهبری سازمانها، کمرنگ کرده است. به طور مثال امروزه کمتر متخصص رشتهی مدیریت به مسائل طراحی معمارانهی فضاهای کاری میاندیشد و کمتر معماری به موضوع مدیریت، رهبری و تفکر سیستمی، نگاه عمقی دارد. در حالی که به نظر میرسد استفاده از فصل مشترکهای این دو حوزه،میتواند ثمرات قابل توجهی داشته باشد. منابع انسانی هر سازمان، عامل اصلی حیات آن سازمان است، از اینرو شناخت انسان و معیارهای ارتقادهندهی بهرهوری نیروی انسانی برای دستیابی به موفقیت سازمان،ضروری است. امروزه موضوع محیط کار در سازمانها، از موضوعات مهمی است که پیوسته در نشستها و مقالات، مطرح و بر اهمیت و چگونگی ایجاد محیطی مناسب و کارا برای نیروهای انسانی تأکید میشود،در حقیقت محیط کار رابطهی مستقیمی با افزایش یا کاهش عملکرد سازمانی دارد. عواملی وجود دارد که اگر در طراحی محیط کار مورد توجه قرار نگیرد، کارهای سازمانی به درستی انجام نمیگیرد و باکاهش بازده مواجه خواهد شد. هدف از انجام این پژوهش، شناخت رابطهی بین فضای معماری و ارتقاء بهرهوری نیروی انسانی است که در این راستا نیاز به شناسایی روشهای ارتقاء بهرهوری نیروی انسانی در سازمانها و شناخت تأثیر محیط بر رفتار، میباشد.

فضای معماری، بهرهوری، نیروی انسانی