عبدالرضا قهرمانی - دانشجوی دوره دکتری، رشته مدیریت رسانه ای، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، پردیس بین الملل کیش
عسگری حسین تبار - دانشجوی دوره دکتری، رشته مدیریت رسانه ای، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، پردیس بین الملل کیش

تغییر و تحول در سازمان یکی از مسائل عمده ای است که بر کارکنان و نقش های مختلف سازمانی تأثیر داشته و فکر آنها را مشغول می کند و نیروهای انسانی سازمان در برابر آن واکنش هایی را با توجه به فکر و نگرش خود نسبت به تغییر نشان می دهند و این رابطه، رابطه ای است دوطرفه. در بعضی مواقع تغییر توسعه آنچنان فراگیر و زیاد است که کارکنان چاره ای جز تحول در نگرش جهت سازگار نمودن خود با تغییرات انجام شده ندارند. در ادامه به بررسی تأثیر نقش تقویت امر مدیریت آموزش در تحول سازمان در قالب تبیین عوامل مدلی پیشنهاد شده است می پردازیم. سازمان ها در زمان کنونی به صورت فزاینده ای به شکل محیطی پویا، و با تغییر روبرو هستند و مجبور شده اند که خود را با عوامل محیطی سازگار کنند. برای مثال تقریباً هر سازمانی باید خود را با محیط متشکل از فرهنگ های گوناگون سازگار کند. آنچه که شرکت های هزاره سوم را از گذشته متفاوت خواهد کرد، این است که چطور مدیران، مسئولیت های رهبری تحول آفرین در بخش آموزش را انجام می دهند. مدیران ارشد باید روی رفتار ذینفعان سازمانی بویژه افراد درون سازمان با سرمایه گذاری در بخش آموزش تأثیر بگذارند، یعنی مثال یک مربی عمل کنند. یک رهبر تحول آفرین تدثیر گذار باید بداند که رسیدن به موفقیت از طریق همکاری اعضای تیم در جهت ارتقای سطح دانش و نهایتاً ایجاد تحول در سازمان امکان پذیر است. در ادامه به بررسی موانع موفقیت مدیریت آموزش در سازمان اشاره نموده و درصدد تبیین عوامل مؤثردر جهت فایق آمدن بر آنها توسط ارائه مدل مدیریت آموزش و تحول سازمانی در جهت نیل به توسعه و پیشرفت آن با رویکرد ارتقای سطح دانش نیروهای سازمانی که همانا منابع انسانی ارزشمند سازمانها می باشند می پردازیم.

مدل مفهومی، مدیریت دانش، توسعه، سازمان