راضیه همراهی - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه علامه طباطبایی

رشد جزایی به حالتی اطلاق می شود که شخص قدرت تمییز و تشخیص کامل حسن و قبح اعمال و درک اوامر و نواهی شرعی و قانونی را داشته باشد ( رهامی، 1381، 167 ). احراز رشد کیفری از جمله مباحث جدیدی است که به طور ضمنی در قانون مجازات اسلامی 1392 به آن اشاراتی شده است .با توجه به اینکه بر روی این امر اثرات مهمی مترتب است بررسی آن در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و متون فقه اسلامی ضروری به نظر میرسد. زیرا بسیاری از دختران و پسرانی که تازه به سن بلوغ رسیده اند از رشد عقلی و فکری لازم برخوردار نمی باشند. سوال مهم این است که آیا در قانون جدید رشد کیفری پذیرفته شده است یا خیر ؟ مقاله حاضر در ابتدا به تبیین مفهوم رشد کیفری می پردازد. در ادامه اثرعدم احراز رشد جزایی بر ماهیت واکنش های اجتماعی مطرح شده نسبت به کودکان و نوجوانان معارض با قانون در قانون مجازات اسلامی 1392 بررسی خواهد کرد. در نهایت به بررسی موضوع رشد جزایی در تحلیل های فقهی پرداخته ایم . به عبارت دیگر این مقاله در صدد این است که بیان نماید شرط اجرای مجازات در مورد اطفال، به صرف عقل و بلوغ تضمین کننده حقوق کودکان نیست بلکه برای اعمال مجازات در کنار سایر شروط، رشد جزایی هم باید احراز شود. پژوهش حاضر اذعان می دارد رشد کیفری در قانون جدید پذیرفته شده است و به بررسی مستندات آن می پردازد.

بلوغ شرعی- رشد کیفری- طفل- مسئولیت کیفری - واکنش های اجتماعی