امیر صمدی تبریزی - کارشناس ارشد رسوب شناسی و سنگ رسوبی
احمد معتمد - استاد دانشگاه تهران
حیدرضا پیروان - استادیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری کشور

ناحیه مورد مطالعه، کوه گچ آب و سیاه کوه، در بخش شمال غرب دشت کویر، در 74 کیلومتری جنوب غربی سمنان با مختصات جغرافیایی "12 ´00 ˚35 تا "42 ´5 ˚35 عرض شمالی و "12 ´35 ˚52 تا ´00 ˚53 طول شرقی واقع شده است. در این منطقه، نهشته های ریزدانه نئوژن سازند قرمز بالایی برونزد دارند. با توجه به بررسی های رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، بافت رسوبات سازند قرمز بالایی کوه گچ آب از نوع سیلت ماسه ای، سیلت، گل ماسه ای و گل است. بررسی توزیع اندازه ذرات نمونه های رسوبی بیانگر این موضوع است که نهشته های نئوژن در شرایط محیط کم عمق و کولابی با تغییرات عمق (با توجه به ارتباط میان میزان آهک و عمق رسوبگذاری) مشخص، نهشته شده اند که این شرایط محیطی به محیط پرانرژی کانال رودخانه ای نیز تغییر فاسیس می داده اند. نتایج آزمایش کلسی متری نشان می دهد که این رسوبات حاوی 2/28 تا 34/98 درصد آهک هستند. به علت پایین بودن درصد آهک از یکسو و میزان رس از سوی دیگر در رسوبات سازند قرمز بالایی گوه گچ آب و سیاه کوه، بکار بردن اصلاح مارن برای این رسوبات از لحاظ تقسیم بندی زمین شناسی درست نمی باشد و بهتر است به آن ها سیلت یا مادستون های گچی- نمکی اطلاق کرد.

رسوب شناسی، نهشته های نئوژن، مارن، سیاه کوه، گچ آب، مادستون