ناصر پورمعلم - دکتری حملونقل و ترافیک، عضو هیات علمی دانشکده حملونقل، دانشگاه اصفهان
فاطمه اکبری - دانشجوی مهندسی راهآهن دانشگاه اصفهان
محمدرضا قاسمی - دانشجوی مهندسی راهآهن دانشگاه اصفهان
سیدمهران خشوعی اصفهانی - دانشجوی مهندسی راهآهن دانشگاه اصفهان

با گسترش روز افزون جمعیت و افزایش میزان ساخت و ساز وهمچنین به دلیل محدود بودن منابع و مصالح مصرفی تقاضا برای استفاده ازمصالح نوین در صنعت ساختمان سازی افزایش یافته و در همین راستا تلاش برای یافتن راهحلهایی برای اصلاح، بهبود کیفیت، افزایش کارایی مصالح، کاهش مصرف ماده خام و انرژی موجب استفاده از فناوری های نوین در این صنعت گردیده است . سالهای زیادی است کهبتن بعنوان یک ماده ساختمانی مهم در ساخت و سازههای بتنی چون ساختمانها، سدها، پلها، تونلها، راهها، اسکلهها و برجها و سازههای خاص دیگر کاربرد دارد. در اکثر این موارد به بتن بعنوان مادهای مقاوم در برابر نیروهای فشاری نگریسته میشده است. انجامپروژههای وسیع تحقیقاتی بر روی مواد مختلف تشکیل دهنده بتن و آزمایش بتنهای مختلف با مواد جدید در سالهای اخیر منجر به پیدایش بتنهایی شده است که علاوه بر تامین مقاومت خواص دیگری از این ماده نظیر دوام، کارایی، نرمی و مقاومت در برابر عواملی چونآتش، محیط و هوازدگی را دستخوش تغییرات اساسی نموده است. علاوه بر دگرگونی و تحول در مواد تشکیل دهنده بتن، مانند افزودنی- های مختلف، انواع الیافها و حتی مواد زایدی که ارزش خاصی نداشته و باعث آلودگی محیط زیست نیز میشوند، توانایی فناوری نانو درحوزه بتن توانسته دگرگونی خاصی را در ترکیب بتن بوجود آورد و نقش بتن را بیش از پیش در امر عمرانی پررنگ نماید. هدف نهایی از این تحقیق اولا مقایسه عملکرد فناوری نانو تکنولوژی با شرایط گذشته در طبقهبندی از خواص بتنی است، که عملکرد بالای اینتکنولوژی است، و آنها را می توان به عنوان مصالحی با عملکرد بالا و چند منظوره اطلاق نمود. ثانیا به بررسی تاثیر میکرو سیلیس، نانو سیلیس، دی اکسید تیتانیوم در بتن و پیدایش خاصیت خود تمیز شوندگی و خود ترمیم شوندگی پرداخته میشود

بتن، نانو تکنولوژی، عملکرد کاربردی