وحید راثی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی برق، دانشکده فناوری اطلاعات و ارتباطات، دانشگاه امام حسین (ع)، تهران، ایران
رضا حق مرام - استادیار دانشکده فناوری اطلاعات و ارتباطات، دانشگاه امام حسین (ع)، تهران، ایران

در سال های اخیر محدودسازهای جریان خطا (FCL) به عنوان ابزار مهمی در کاستن سطح اتصال کوتاه در یک شبکه قدرت مطرح شده اند؛ لذا دستیابی و شناخت بدترین حالات ممکن در روند محدود سازی جریان خطا و انتخاب مقادیر نامی اجزاء محدود ساز بر اساس آن امری ضروری است. در این مقاله به بررسی و شبیه سازی دو نوع از انواع محدود سازهای ابررسانایی جریان خطا (SFCL) در حالت خطای تکفاز به زمین و دوفاز به زمین در سیستم قدرت پرداخته شده است. این محدودساز ها توانایی کاهش جریان خطا را دارند. در نوع مقاومتی این محدودسازها فناوری بالای موردنیاز برای ساخت ابررسانا موجب شده است که استفاده عملی از آن در سیستم قدرت تا به حال مقدور نباشد؛ اما ایده پیشنهادی این مقاله در مدل های طراحی شده محدود سازهای جریان خطا، نوع راکتور dc هست که هزینه ساخت آن در برابر نوع مقاومتی بسیار پایین بوده و به خاطر عبوردادن جریان dc از خود در کار عادی شبکه هیچ گونه افت ولتاژی در دو سر خود نخواهد داشت و باعث کاهش بیشتر دامنه جریان خطا نسبت به نوع مقاومتی می گردد. در نوع مقاومتی محدودساز جریان خطا در حالت خطای تکفاز به زمین و دو فاز به زمین به ترتیب جریان خطا 75 درصد و 72 درصد کاهش یافته است و در نوع راکتور dc محدودساز جریان خطا، در حالت خطای تکفاز به زمین، جریان خطا 96 درصد کاهش پیدا کرده است. این مطلب بیان کننده ی این است که در نوع راکتور dc دامنه جریان خطا با کاهش بیشتری صورت گرفته است. شبیه سازی های این مقاله با نرم افزار MATLAB صورت گرفته است.

محدودساز جریان خطا (FCL)، ابررسانا، نوع راکتور dc محدودساز، نوع مقاومتی محدودساز، خطای تکفاز به زمین، خطای دوفاز به زمین