نظام اصغری پوردشت بزرگ - دانشجوی دکتری ژیومورفولوژی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران ایران
محمدرضا ثروتی - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
پرویز کردوانی - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
سیاوش شایان - استادیار دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

جهانی قرار داشتن دو سوم وسعت کشور ایران در نواحی خشک و بیابانی و تنوع عوارض ژیومورفولوژیکی در این نواحی لزوم توجه به این عوارض را نشان میدهد. یکی از این عوارض متنوع و بااهمیت، مخروط افکنه است که به دلیل تخلخل زیاد از جنبه ی تشکیل و تغذیه ی طبیعی سفره های آب زیرزمینی، دارای اهمیت فراوان میباشد و گسترش تمدنها و مناطق مسکونی را در حاشیه ی خود با بهره برداری از این منابع آبی به وسیله ی حفر قنات و چاه به دنبال داشته است از سوی دیگر برداشت بیرویه از این سفره های آب زیرزمینی، باعث افت شدید سطح آب زیرزمینی شده است. تغذیه ی مصنوعی آبخوانها به روش پخش سیلاب، راهکاری است که با آن می توان حجم مخزن آب زیرزمینی را افزایش و روند افت سطح آن را کاهش داد. در این پژوهش با تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی1، مناسب ترین عرصه ها برای تغذیه ی مصنوعی در منطقه ی آبید سربیشه ی گتوند شناسایی و میزان انطباق این مناطق با لندفرمهای ژیومورفولوژی مورد بررسی قرارگرفت. بدین منظور، ابتدا هفت عامل موثر در تغذیهی مصنوعی شامل شیب، نفوذپذیری، کیفیت سیلاب، ضخامت آبرفت، قابلیت انتقال، تراکم زهکشی و کاربری اراضی در محیط GIS آماده سازی و با روش تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی شد. سپس با استفاده از توابع تحلیلیGIS و وزنهای اکتسابی هر لایه، نقشه ی عوامل موثر با هم دیگر تلفیق و نقشه ی نهایی در چهار طبقه ی تناسب بالا تا نامناسب تهیه گردید. سپس نقشه ی لندفرمهای ژیومورفولوژی منطقه، تهیه وبر میان یابی انطباق داده شد. نتایج این تحقیق نشان داد عرصه های دارای تناسب بالا، جهت تغذیه ی مصنوعی آ ب زیرزمینی با سطح مخروط افکنه به میزان 58 درصد، دشت 22 درصد و با سطوح پدیمنتی 13 درصد همپوشانی دارد

پخش سیلاب ، آبخوان، تغذیه ی مصنوعی، مخروط افکنه گتوند،AHP