سعیده علوی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، -
علی عشقی چهاربرج - دانش آموخته دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، -
حسین نظم فر - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی،

زیست پذیری یکی از مباحث و تیوری های اخیر در برنامه ریزی شهری می باشد که در اواخر قرن بیستم بدلیل کیفیت پایین محیط، آلودگی صوتی و هوا و... مطرح شد. زیست پذیری مانند دیگر تیوری های نوین مثل شهر توانا، شهر خلاق، شهر پایدار، شهر تاب آور، جوامع را به سوی داشتن شهری مطلوبتر برای زندگی رهنمون می سازد. هدف پژوهش حاضر نیز با توجه به اهمیت موضوع، ارزیابی زیست پذیری به لحاظ شاخص های اجتماعی می باشد که به صورت موردی شهر بوکان را مورد مطالعه قرار داده است. داده های پژوهش با استفاده از پرسش نامه گردآوری شده است. آزمون بکاربرده شده جهت تحلیل پرسش نامه ها میانگین و T تک نمونه ای می باشد. نتایج تحلیل پرسش نامه براساس ادبیات جهانی زیست پذیری نشان می دهد متغیر مشارکت و همبستگی در وضعیت غیرقابل قبول تری نسبت به دیگر متغیرها قرار دارند. همچنین میزان میانگین بدست آمده برای شاخص اجتماعی85/10- مب باشد که کمتر از مقدار ارزش عددی 3 است، بنابراین می توان نتیجه گرفت که شهربوکان یک شهر زیست پذیر نیست.

ارزیابی، زیست پذیری، بوکان، شاخص زیست پذیری