غلامرضا شفیع پور - کارشناس باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد بهبهان، دانشگاه آزاد اسلامی
عبدالوهاب فطانت - عضو هیات علمی گروه فنی و مهندسی، واحد بهبهان، دانشگاه آزاد اسلامی
محسن طیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد، واحد بهبهان، دانشگاه آزاد اسلامی

در حال حاضر، هیچ نیروگاه جزر و مدی در ایران وجود ندارد، اگر چه شرایط مناسب برای نیروگاه جزر و مدی در سواحل جنوبی کشور مهیا است. چندین نیروگاه جزر و مدی را می توان در این مناطق راه اندازی کرد که می تواند برق مورد نیاز محلی را تامین و به شبکه های محلی ارسال کند. مکان یابی برای نیروگاه های جزر و مدی یک تصمیم کلیدی استراتژیک است، که تاثیر قابل توجهی بر عملکرد اقتصادی نیروگاه و توسعه پایدار منطقه دارد. علاوه بر این، مکان یابی یک مسئله ی پیچیده تصمیم گیری گروهی چند معیاره است که شامل چندین معیار متناقض است که در آن دانش تصمیم گیری تصمیم گیرنده معمولا مبهم و نامشخص است. به طور کلی سخت است مکانی پیدا شود که به طور همزمان تمام معیارهای ارزیابی را برآورده کند، بنابراین یک راه حل سازنده خوب ترجیح داده می شود. برای مقابله با این مسئله، این مقاله یک روش تصمیم گیری گروهی چند معیاره منطقی و سیستماتیک با توجه به معیارهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی پیشنهاد می دهد که ترکیبی از روش رتبه بندی سازشی است، این روش به عنوان روش ویکور فازی شناخته می شود. کاربرد این روش با مطالعه یک نمونه ی واقعی در خصوص مکان یابی نیروگاه جزر و مدی در سواحل جنوبی ایران صورت می گیرد. گزینه های موجود شامل جزیره خورموسی، کانال قشم، جزیره چابهار و جزیره بوشهر است. در نهایت با استفاده از معیارها و گزینه های موجود، جزیره خورموسی به عنوان بهترین مکان برای راه اندازی نیروگاه جزر و مدی بدست می آید.

ایران, راه حل سازشی, مکان یابی, نیروگاه جزر و مدی, ویکور فازی