غلامحسین فرهی - استاد، دانشکده مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف
سیدمصطفی حسنی کنگرج - دانشجو کارشناسی ارشد، دانشکده مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف

ساچمهزنی به عنوان یکی از روشهای بهبود عمر خستگی، به طورگستردهای در صنایع هوافضا و اتومبیل مورد استفاده قرار گیرد. با این وجود، گزارشاتی در ادبیات موضوع موجود است که نشان م یدهد انتخاب نادرست پارامترهای ساچمهزنی باعث عدم تغییر در عمر خستگی و یا حتی کاهش آن میشود. کار حاضر در پی توجیه کمی این گزارشات است. روش اجزای محدود که اعتبار آن در مقایسه با آزمایشات ارائه شده، محک خورده، برای مطالع هی اثر پارامترهای ساچمهزنی بر شکل حفرههای ایجاد شده مورد استفاده قرار گرفته است. ضریب تمرکز تنش ناشی از حفره ها و ت نش پسماند ناشی از ساچمهزنی سپس برای به دست آوردن عمر ایجاد ترک در سه حالت قطعهی بدون ناچ، ناچدار با تمرکز تنش معمولی و ناچدار با تمرکز تنش شدید به کار برده شده است. نتایج نشان میدهد استفاده از ساچمههای بزرگ و سرعتهای بالا باعث کاهش بهبود در عمر ایجاد ترک می شود. زمانی که معیار طراحی عمر ایجاد ترک است، ساچمهزنی قطعات ناچدار با تمرکر تنش شدید توصیه نمیشود.

ساچمهزنی، اجزا محدود، تنش پسماند، زبری سطح،خستگی