نگاهی به ظرفیتهای ایران در اعمال قدرت نرم: بررسی تاریخی و چشم انداز آینده

شرایط جدید نظام بین الملل باعث شده تا مولفه های جدیدی نیز در ساختارهای رسمی بین المللی نقش ایفا کنند. پایان جنگ سرد و اولویت های امنیتی کشورها، اقتصادمحور شدن سیاست های جهانی، مطرح شدن بازیگران جدید و اهمیت یافتن افراد و نهادهای غیردولتی در جهان موجب شده تا کشورها برای تأمین منافع ملی خود ابزارها و راه های جدیدی را به کار بگیرند که مهمترین آن را می توان بهره گیری از ابزارهای قدرت نرم دانست. توانایی اثرگذاری، تقویت وجهه بی نالمللی، تعامل روزافزون جهانی و تلاش برای کسب فرصتهای بهتر اقتصادی را می توان بخشی از انگیزه های دولتمردان برای بکارگیری قدرت نرم برشمرد. بر این اساس می توان مشاهده کرد که همه کشورها با توانایی ها و اهداف متفاوت قادرند تا ابزارهای قدرت نرم خود را در کنار دیگر ابزارهایشان به کار ببرند و موفقیت هایی نیز در این زمینه بدست آورند. در رابطه با ایران به نظر می رسد ایران در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی توانست به خوبی از ابزار قدرت نرم خود در منطقه و جهان بهره ببرد اما در شرایط جدید توجه زیادی در بکارگیری این ابزار نمی شود. در این نوشتار بحث اصلی این است که ایران چگون می تواند از مولفه قدرت نرم خود بهره ببرد؟ و اینکه ایران برای تقویت و هدایت قدرت نرم خود در جهان چه محدودیت هایی دارد؟ بر این اساس در این نوشتار تلاش می شود تا در ابتدا بررسی اجمالی به اهمیت و کاربرد قدرت نرم در انقلاب اسلامی ایران مطرح شود و در بخش بعدی موانع و محدودیتهای کنونی در کاربرد قدرت نرم مورد تحلیل قرار گیرد. در بخش آخر نیز با توجه به تجربه دیگر کشورها پیشنهادهایی برای ایران ذکر خواهد شد.