ایدئولوژی در انقلاب اسلامی ایران تأملی در باره ویژگی های ایدئولوژی انقلاب اسلامی 1357

ایدئولوژی تعاریف متعددی دارد. پس ما می بایست تعریفی از ایدئولوژی را در نظر بگیریم که مناسب کار ما در تحلیل انقلاب اسلامی 57 باشد. این بدان دلیل است که هر ایدئولوژی بسته به زمان و مکان بروزش در عرصه تاریخ، ویژگی خاصی دارد که آن را از دیگر ایدئولوژی ها ممتاز می کند. این تعریف ما، با بررسی آراء متفکرین ، تعریفی ترکیبی خواهد بود . سوالات تحقیق حاضر چنین اند؛ ویژگی ممتاز و خاص ایدئولوژی انقلاب اسلامی 1357 چه بوده است؟ و تبعات این خاص بودگی در عرصه داخلی و بین المللی چیست؟ همراه با ارائه یک مدل ما مدعی می شویم ، ایدئولوژی عبارت است از نظامی فکری که اندیشه را به سطح عمل می کاهد و معطوف به کسب یا حفظ قدرت در عرصه سیاسی است . حال اگر این گزاره که؛ "دین عامل مشروعیت بخش به ایدئولوژی انقلاب ایران بوده است"، را بپذیریم ،می بایست به این بپردازیم که چه عاملی در دین نقشی محوری و ممتاز در این امر داشته است؟ نتیجه گیری ما چنین است که این "معنویت سیاسی" است که متمایز کننده انقلاب اسلامی است و این مفهوم برآمده از دل سنت است . در واقع انقلاب اسلامی با ایدئولوژی ای مسلح به این گونه مفاهیم ،تهدیدی است از دل سنت برای جهان مدرن. قدرت بسیج زیاد در داخل جامعه ،همصدا بودن با روح زمانه در معاندت با غرب ،ضعف داخلی ناشی از نبود سابقه ای غنی در اداره جامعه ،و از لحاظ بین المللی هضم ناپذیری آن در متن دنیای متجدد از تبعات این خاص بودگی در عرصه داخلی و بین المللی است.