دستیابی به حس تعلق به مکان در باغ خانواده و نقش ان در شکل گیری هویت کودک

دوران کودکی هر فرد می تواند شکل دهنده ی هویت بزرگساالی وی باشدت و این امر با در نظر گیری مکانی که کودک در آن رشد کرده و بالیده شده است قابل تصور است در حقیقت شکل گیری هویت ازمکان سرچشمه می گیرد و مکان نیز از شاخص های متعددی ساختار می یابداما اتصال و پیوند مکان منوط بر شکل گیری احساس وابستگی و حس تعلق به مکان است که خود از ابعاد مکانی(کالبدی)،فرایندی(روانشناسانه) وشخص، تشکیل می شود. لذا مکاان با عامل های تشکیل دهنده خود، حس تمایز و استمرار را در شاخص محقق ساخته و هویت او را شکل می دهد. هدف از انجام این تحقیق پاسخ به این سوال است که چگونه باغ های کودکان به عنوان عاملی کالبدی که می تواند آنان را با خود درگیر کند، مقدمات ایجاد یک تعلق و وابستگی و به تبع آن هویت کودکی را فراهم می سازد همچنین بر آنیم تا با تبیین عوامل روانشناسانه باغ خانواده، به راهبردهایی طراحانه در ایجاد چنین فضاهایی دست یابیم که جهت دستیابی به این مهم ، با تأکید برفضای سبز محیط کودکان و تقسیم آن به دو بعد منظرگاه و ارتباط فیزیکی، تأثیر این عامل را بر تقویت حس تعلق به مکان مورد بررسی قرار می دهیم . روش انجام مطالعه بصورت کتابخانه ای مشاهده ومصاحبه با افراد صاحب نظر بود و دریک نتیجه گیری کلی می توان چنین بیان کرد که منظر فضای سابزبا کاهش اضطراب، ایجاد نشاط و لذت بصری، و ارتباط فیزیکی بافضای سبز از طریق تجربه مستقیم ، مشارکت کودکان در ایجادمحیط و بازی در طبیعت، در کنار حضور خانواده و حمایت عاطفی ازکودکان حس تملک و عزت نفس را تقویت می کنند.

کلیدواژه ها:

باغ خانواده ، حس تعلق ، هویت کودک