احیاء و مرمت بافت تاریخی با هدف هویت اسلامی و تکیه بر توسعه معماری پایدار

یکی از مهم ترین ویژگی های شهر اسلامی هویت و اصالت آن است که بیانگر ایدئولوژی نظام های حاکم براین فضای جغرافیایی است. بر این اساس، شهر اسلامی بایستی بازتاب اندیشه های متعالی دین مبین اسلام در تمامی جوانب باشد. از سوی دیگر با مطرح شدن مفهوم پایداری در اواخر قرن بیستم و در پی آن معماری پایدار، مباحث مربوط به رابطه میان انسان محیط و پایداری زیست و توسعه، به طور جدی د رمعماری و شهر سازی برای ایجاد تعادل میان سطوح متنوع زیستی بادرک از محیط آغاز شده است. هدف اصلی تحقیق حاضر تبیین جایگاه معماری پایدار و رویکرد پایداری در احیای هویت شهرهای اسلامی با بررسی توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر داده ها و منابع کتابخانه ای می باشد که در آن جایگاه پایداری به صورت عام و معماری پایدار به صورت خاص در شهرهای اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که شهر اسلامی با بهره جستن از اصول و ارزش های معماری پایدار می تواند شاخص هایی را که امروزه در شهرهای پایدار مورد توجه قرار دارند را رعایت نموده و به عنوان نمونه ای از شهر یا الگوهای پایداری مطرح شود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مرمت بافت ها ، آثار تاریخی ، توسعه پایدار