بررسی تاثیر بازتابنده های نوری در بهره وری آتریوم های مرکزی

آتریوم با سابقه تاریخی چند هزار ساله، به اشکال مختلف، در تمامی اقلیم ها مشاهده شده و در سده گذشته با سقف شیشه ای و ویژگی های متفاوت، علیرغم اتلاف حرارتی زیاد و تداخل شرایط آسایش، در ساختمان های عمومی برای پذیرش و نشیمن، تامین روشنائی داخلی و ایجاد فضاهای سبز درونی مورد استقبال قرار گرفته است محدودیت منابع انرژی، بهینه سازی به شیوه های مختلف را ضروری می کند، با بکارگیری اصول معماری پایدار و روش های نوین معماری علاوه بر استفاده بهینه از نور خورشید در ساختمان، ایجاد یک فضای راحت برای زندگی نیز میسر می شود و منابع انرژی برای نسل های آینده حفظ می شود. یکی از مهم ترین راه ها برای استفاده از انرژی خورشیدی در ساختمان، آتریوم ها یا میان تالارها می باشد. آتریوم قبل از آن که یکی از اجزاء ساختمان باشد،آخرین دستاورد بشر و نتیجه ی زحمات او در طول تاریخ ساختمان سازی برای به خدمت گرفتن و استفاده بهتر از نور خورشید است. آتریوم ها به واسطه عوامل کالبدی و محیطی خود دارای عملکرد حرارتی متغیری هستند که عدم توجه طراحان به آن ها اختلال در آسایش افراد و اتلاف انرژی را به همراه خواهد داشت. هم چنین در صورت طراحی مناسب، آتریوم ها قابلیت های مناسبی برای جذب انرژی خورشید و ذخیره سازی آن دارند. این میزان انرژی می تواند تا 40 % از انرژی مصرفی برای تأمین آسایش حرارتی درون آتریوم را کاهش دهد. این مقاله به بررسی تاثیر بازتابنده های نوری آتریوم به عنوان فضایی مهم در معماری امروز و اهمیت آن در معماری خورشیدی و پایدار می پردازد و از آتریوم به عنوان فضایی از معماری که دارای غنای فرمی و مفهومی و عملکردی است، نام برده می شود که وجود آن در یک بنا در کنار سایر فضاها به تجربیات فضایی نابی منجر می شود.

کلیدواژه ها:

آتریوم ، بازتابنده های نوری ، انرژی ، معماری پایدار