نقش مصالح بکار رفته در نمای شهری بر ادارک زیبایی شهروندان

معماری سیستمی است که از برهم کنش سه عامل معمار(طراح) ،کالبد بنا و مخاطبان در بستری از اقلیم ، فرهنگ و پتانسیل های موضعی هر منطقه به وجود می آید.بنا بدون ادراک کننده ای چون انسان معماری نیست.انسان و هدف برآوردن نیازهای روانی وجسمانی اوست که فضا را می آفریند. مخاطبان بنا دو گروه کاربران مستقیم و ناظران تقسیم می شوند. حجم بیرونی و پوسته ساختمان بخشی از کالبد معماری است که علاوه بر انکه به عنوان مرز میان برون و درون نقش مهمی برای تامین ارتباط ، تهویه، نور و منظر کاربران بنا ایفا می کند، بیش از هر بخش دیگری در ارتباط با شهروندان قرار می گیرد. می توان از پوسته بنای معماری به عنوان زبان ارتباطی یاد کرد. پرسش مهم این است که چگونه این زبان می تواند واضح و بی لکنت، پیام معمار را به مخاطبان آن برساند؟ معمار چگونه الفبایی را باید در طرح این اقر به کار گیرد تا پیام او مورد توجه انان قرار گیرد و تاثیر گذار باشد؟ برای ایجاد این ارتباط چه زمینه هایی باشد؟ برای ایجاد این ارتباط چه زمینه هایی باید فراهم باشد؟ این نوشتار در پی آن است که با پاسخ به این پرسش ها راهکارهایی را برای طراحی نما یا تاکید بر شهروندان ارائه کند. بدین منظور ابتدا نقش طبیعت و فرهنگ به عنوان مهم ترین عوامل تاثیر گذار در طراحی وضیح داده و سپس پیشنهادهایی برای چگونگی استفاده از این دو منبع ارائه می شود.