ارزیابی روشهای مختلف برآورد تبخیر تعرق گیاه مرجع با استفاده از سنجشهای لایسیمتری (مطالعه موردی: شهر کرمان)

برای تخمین و تعیین پتانسیل تبخیر تعرق گیاهان زراعی، نیاز به تبخیر تعرق از سطوح گیاهی مرجع در منطقه می باشد. در حال حاضر بیش از 20 روش جهت برآورد تبخیر تعرق گیاه مرجع در سطح دنیا ارائه شده است. سوال اصلی این است که با توجه به کثرت معادلات و فرمولهای موجود کدام روش مناسب منطقه مورد مطالعه است؟ چه روشی بهترین تقریب، با کمترین خطا را ارائه خواهد کرد؟ برای پاسخگویی به سوالات فوق باید نتایج حاصل از روشهای مختلف را به کمک لایسیمتر ارزیابی کرد. مقاله حاضر نتایج حاصل از 20 روش تئوری را درمنطقه کرمان با نتایج حاصل از لایسیمتر دقیق الکترونیکی – وزنی مقایسه کرده ایت. ارزیابی مدلها در سه بازه زمانی، ساعتی، روزانه و ماهانه انجام گرفته است. در بازه ساعتی روش پنمن – مونتیث FAO با ضریب همبستگی برابر 0/73 و خطای استاندارد 0/38 در بازه روزانه روش پنمن – کیمبرلی 1982 با ضریب همبستگی 0/82 و خطای استاندارد 1/94 و در بازه ماهانه روش پنمن – کیمبرلی 1982 با ضریب همبستگی 0/97 وخطای استاندارد 59/7 مناسبترین روش تخمین تبخیر تعرق منطقه شناخته شده اند.

کلیدواژه ها:

تبخیر تعرق گیاه مرجع ، پتانسیل تبخیر تعرق گیاه زراعی ، روشهای تئوری ، لایسیمتر