تعیین مناسب ترین زمان قطع آبیاری قبل از برداشت چغندرقند و تاثیر آن بر کارای مصرف آب در منطقه میاندوآب

اعمال تنش های ابی بر اساس دو هدف عمده افزایش کارایی مصرف آب و استفاده بهینه ازمنابع آب و اهداف به زراعی (نظیر افزایش برخی پارامترهای کیفی محصول ، جلوگیری از رشد بی رویه اندام های هوایی محصولاتی نظیر چغندرقند و ...) صورت می گیرد. در صورتی که در مراحلی از رشد گیاه که حساسیت کمتری به خشکی دارد از مقدار آب ابیاری کاسته می شود، می توان ضمن کاهش هزینه های آب و آبیاری از آب صرفه جویی شده در سایر زراعت ها استفاده به مل آورد و بدین ترتیب کارایی مصرف آب را افزایش داد. این پژوهش به منظور تعیین و تاثیر زمان قطع اخرین آبیاری و رابطه آن با کمیت وکیفیت چغندرقند در طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار (از یک هفته تا پنج هفته قطع آبیاری قبل از برداشت) به مدت 2 سال زراعی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب به اجرا دراد. هر تیمار در پنج خط هفت متری با فاصله خطوط 60 سانتی متری روی ردیف 20 سانتی متر در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب برای صفات مختلف عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص وعملکرد قند سفید، درصد قند، سدیم، پتاسیم، ازت ، خلوص شربت و درصد قند سفید، نشان داد که بین هیچ کدام از صفات در سطح احتمال 5% اختلاف معنی داری وجود ندارد. مقایسه میانگین عملکرد قندخالص در تجزیه مرکب نشان داد که بالاترین عملکرد به تیمار چهار و پنج به ترتیب با 9/12 و 9/11 تن در هکتار تعلق داشت هچند که با سایر تیمارها در یک گروه قرار گرفتند. بالاترین کارایی مصرف آب شکر مربوط به تیمارهای چهار و پنج هفته قطع آبیاری برابر 0/69 کیلوگرم بر متر مکعب بوده است. لذا با توجه به اینکه اکثر صفات مورد بررسی در یک گروه آماری قرار گرفته و با هم اختلاف آماری نداشته و حتی اعمال تنش در پاره ای از موارد سبب بهبود کیفیت و افزایش درصد قند شده است لذا زمان قطع آبیاری چهار الی پنج هفته قبل از برداشت برای برداشت آخر مهر قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

تاریخ قطع آخرین آبیاری ، چغندرقند ، خواص کمی و کیفی ، کارایی مصرف آب ، میاندوآب