بررسی تاثیر رژیم های رطوبتی مختلف بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت(Zea maysL.)

با وجود این که آب فراوان ترین ترکیب روی زمین است و بیشتر از یک سوم زمین پوشیده از آب است ولی در بخش وسیعی از جهان کمبود آب مهمترین عامل محدود کننده تولید محصولات کشاورزی می باشد. در ایران 51 میلیون اراضی مستعد کشاورزی وجود دارد که به دلیل مشکل کمبود آب فقط 18/5 میلیون هکتار در تولید محصولات کشاورزی استفاده می شود. خشکی یکی از مهمترین تنش های محیطی است که رشد و عملکرد محصولات زراعی را کاهش می دهد. خشکی فاصله زمانی بین دو بارندگی است و هنگامی تنش زا است که به قدر کافی طولانی باشد تا باعث ایجاد اختلال در عملکرد طبیعی و متابولیسم گیاه شود. به منظور بررسی تاثیر رژیم های رطوبتی مختلف بر روی عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در اراضی مجتمع آمزش عالی کشاورزی و منابع طبیعی جیرفت اجرا گردید. رژیم های رطوبتی در سه سطح 100% نیاز آبی(بدون تنش)، 75% نیاز آبی(تنش خشکی ملایم) و 50% نیاز آبی(تنش خشکی شدید) اعمال شدند. نتایج نشان داد که اثر خشکی بر صفات عملکرد و اجزای عملکرد(تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف بلال و وزن هزار دانه) و عملکرد بیولوژیکی معنی دار بود. تنش خشکی عملکرد دانه، اجزای عملکرد و عملکرد بیولوژیکی را کاهش داد و این کاهش در خشکی 50 درصد نیاز آبی شدیدتر بود. همچنین همبستگی های مثبت و معنی داری بین عملکرد و اجزای عملکرد مشاهده شد. بر اساس همبستگی های مشاهده شده، قاعدتاَ کاهش عملکرد دانه در شایط تنش خشکی می تواند ناشی از کاهش اجزای عملکرد تحت این شرایط باشد.

کلیدواژه ها:

رژیم های رطوبتی مختلف ، عملکرد دانه ، اجزای عملکرد ، ذرت دانه ای