مدلسازی راندمان کاربرد شبکه های آبیاری با استفاده از روش تحلیل پویایی سیستم

مدیریت منابع آب نیازمند تصمیم گیری آینده نگر و طراحی پروژه های عمر انی با رویکردی جامع می باشد. یکی از ابزارهای مدیریتی بر اساس این نگرش، علم پویایی سیستم (System Dynamics) میباشد. از نقاط قوت این روش شبیه سازی می توان به افزایش سرعت توسعه مدلسازی، افزایش اعتماد به مدل در اثر مشارکت کاربر، امکان توسعه گروهی مدل، ارتباط مؤثر با نتایج، آسانی ایجاد تغییر در مدل و توانایی انجام آنالیز حساسیت اشاره کرد. کاهش تلفات آب و افزایش راندمان آبیاری یکی از اصول اساسی در توسعه کشاورزی است. علی رغم همه تلاش ها، تاکنون راه حل اصولی که ضامن جلوگیری و یا پیشگیری از ضایعات آب کشاورزی در شبکه های تنظیم شده باشد، به مرحله اجرا درنیامده و کماکان مقدار متنابهی از منابع آبی هدر می رود. بررسی و شناخت گزینه های مختلف مدیریتی و عملکرد آنها، مهمترین عامل برای ارزیابی، بهبود شرایط نامطلوب و نهایتاً افزایش راندمان می باشد . با توجه به توضیحات فوق و عدم بررسی راندمان شبکه های آبیاری به صورت یک پدیده دینامیک و پویا، در این مقاله، سعی بر آن شده است که مدل دینامیک راندمان شبکه آبیاری (مطالعه موردی شبکه آبیاری قزوین ) تهیه گردد. سپس عوامل تأثیرگذار بر روی آن مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت راهکارهای مناسب در راستای بهبود راندمان ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

پویایی سیستم ، راندمان ، شبکه آبیاری قزوین