مقایسه نفوذ پذیری در دو شرایط طبیعی و آزمایشگاهی با تاکید بر دست خوردگی خاک

به هم خوردگی خاک اثرات ژرفی بر رفتار هیدرولیکی ، تولید رواناب و شدت فرسایش دارد. تحقیق حاضر به بررسی تاثیر دست خوردگی خاک بر تغییرات نفوذ پذیری می پردازد.بدین منظور روش استوانه های مضاعف در شرایط صحرایی (دست نخورده) و ستون های خاک با ارتفاع ثابت آب (پنج سانتی متر) در شرایط آزمایشگاهی (دست خورده) بر روی 15 خاک محتلف در سه تکرار استفاده گردید. همچنین نمونه برداری از تمام نقاط به منظور تعیین برخی از ویژگی های فیزیکی و شیمیایی انجام شد. نتایج نشان داد که دامنه شدت نفوذ نهایی در دو حالت یاد شده اختلاف معنی داری با یکدیگر دارند. یکی از دلایل احتمالی این موضوع تفاوت در وزن مخصوص ظاهری خاک تعیین شد که نشات گرته از دست خوردگی آن می باشد. نتایج همچنین نشان داد که بافت خاک (توزیع اندازه ذرات اولیه) تاثیر معنی داری (در سطح 0/001 ) بر نقوذ پذیری در شرایط دست نخورده صحرایی داشته است به طوری که با افزایش درصد رس و سیلت ، بر عکس ذرات شن ، شدت نفوذ نهایی کاهش معنی داری نشان داد. این در حالی بوده که توزیع اندازه ذرات اولیه اثر معنی داری ب ررفتار نفوذ پذیری خاک در شرایط دست خورده ازمایشگاهی نداشت. بعلاوه میزان رطوبت اشباع ، باعث کاهش معنی داری شدت نفوذ در این شرایط گردید. نتایج حاکی از آن است که دست خوردگی ناشی از نمونه برداری و آماده سازی نمونه های خاک از طریق تاثیر بر تخلخل و وزن مخصوص ظاهری موجب اثرات معنی داری بر نفوذ پذیری خاکها می گردد. یافته های این تحقیق اهمیت توجه به دست خوردگی خاک در اندازه گیری نفوذ پذیری را روشن می سازد.

کلیدواژه ها:

دست خوردگی خاک ، وزن مخصوص ظاهری ، نفوذ آب ، ویژگی های خاک