ارزیابی توانمندی مدل SDSM در ریز مقیاس نمایی بارش ، دما و تبخیر (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک تبریز)

با افزایش گرمایش زمین به عنوان یک چالش جدید جهانی ، تحقیقات گسترده ای در خصوص پیش بینی اثر تغییر اقلیم بر روی منابع آب با استفاده از نتایج مدل های چرخه عمومی جو انجام گرفته است. مدل های گردش عمومی جو به دلیل بزرگ مقیاس بودن شبکه محاسباتی دقت تجربه مکانی و زمانی ان ها با دقت مورد نیاز مدل های هیدرولوژیکی مطابقت ندارد اما با استفاده از روش های ریز مقیاس کردن می توان خروجی های SDSM را به متغیر های سطحی در مقیاس حوضه آبریز مورد مطالعه تبدیل نمود. یکی از مناسبترین روش ها در کوچک مقیاس نمودن استفاده از روش های آماری است. این مقاله به بررسی توانمندی مدل SDSM به عنوان مدل ریز مقیاس نمایی آماری در تولید داده های بارش ، دما و تبخیر در ایستگاه هواشناسی سینوپتیک تبریز پرداخته است. نتایج حاصل نشان می دهد که مدل SDSM توانایی مناسبی را در کوچک مقیاس نمودن داده ها دما ، تبخیر و بارش دارد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، مدل های گردش عمومی جو ، ریز مقایس نمودن ، SDSM