بررسی و ارزیابی طرح تثبیت شن های روان با استفاده از مالچ نفتی در استان خوزستان

خوزستان قطب اقتصادی کشور محسوب شده و جایگاهی بی بدیل در این زمینه دارد. وجود صنایع عظیم نفت و گاز، پتروشیمی و سدهای عظیمی همچون کرخه و رودهای کرخه، کارون، زهره، جراحی و ... از ویژگی های استان خوزستان است که بخش عمده ای از این منابع عظیم و مهم در عرصه های بیابانی و شن زارهای فعال قرار دارند. 1/27 ‏میلیون هکتار وسعت استان خوزستان را بیابان تشکیل می دهد که حدود 20 ‏درصد آن وضعیت بحرانی داشته و پوشیده از شن های روان است. به دلیل مشکلات فراوانی که شن ها و انتقال آن ها برای تاسیسات مختلف و زمین های کشاورزی در پی دارد، تثبیت و کنترل آن ها از مدت ها پیش در دستور کار متولیان بیابان زدایی کشور قرار گرفته است. نخستین عرصه ی بیابانی ایران در مهر ماه ‏سال 47 ‏در سطحی معادل 40 ‏هکتار در منطقه ی الباجی اهواز به وسیله ی پوشش نفتی و سپس نهال کاری با گز و کهور مورد تثبیت و کنترل قرار گرفت. در حال حاضر نیز طرح عظیم تثبیت و کنترل شن های روان در عرصه ی 200 ‏هزار هکتاری با اعتباری معادل 4780 ‏میلیارد ریال که از مصوبات سفر دوم هیات دولت در استان خوزستان می باشد در حال انجام است. مقاله ی حاضر ضمن بررسی تبعات و مشکلات بیابان زایی به تشریح شیوه ‏و روند اجرایی طرح تثبیت و کنترل شن های روان با استفاده از پوشش نفتی، چالش ها و فرصت های پیش رو خواهد پرداخت

کلیدواژه ها:

_ شن های روان ، مالچ نفتی ، استان خوزستان ، طرح 200 ‏هزار هکتاری