مزایا و مشکلات استفاده از شاخص های گیاهی در برنامه ریزی آبیاری

در این مقاله به بررسی روش های مختلف موجود برنامه ریزی آبیاری، شامل روش های سنتی بیلان آبی مبتنی بر رطوبت خاک و روش های مبتنی بر سنجش واکنش گیاه به کمبود آب پرداخته می شود. همچنین روش اصلی مبتنی بر گیاه برای برنامه ریزی آبیاری، بر اساس اندازه گیری مستقیم یا غیر مستقیم وضعیت آب و روشهایی که بر اساس پاسخ های فیزیولوژیکی گیاه به خشکی می باشد، بررسی قرار خواهد گرفت. در ادامه روش های ویژه گیاهی شامل استفاده ازdendrometry، میوه سنج، و دیگر حسگرهای محتوای بافت آب، و در عین حال روش هایی که بر اساس اندازه گیری رشد گیاه، جریان شیره گیاهی، و هدایت روزنه ها می باشد بطور خلاصه ذکر می گردد و استفاده از دما سنج و دمانگاری مادون قرمز برای مطالعه تغییرات رسانایی روزنه، مورد بحث قرار می گیرد. همچنین تناسب نسبی هر یک از گزینه های برای محصول خاص و شرایط آب و هوایی مختلف، با هدف نشان دادن نقاط قوت و ضعف هر یک از گزینه های مختلف و تناسب آنها در مقیاس های زمانی و مکانی مختلف مورد بحث قرار خواهد گرفت. در پایان کارآیی روش های مبتنی بر خاک و گیاه برای سیستم های کنترل هوشمند آبیاری خودکار با استفاده از تکنیک های برنامه ریزی های مختلف مورد بحث قرار می گیرد

کلیدواژه ها:

بیلان آبی ، دمانگاری ، گیاه ، روزنهSAP ، Dendrometry