بررسی روند شاخص خشکسالی پالمر منطقه دشت بیرجند با استفاده از روش ناپارامتریک من کندال

خشکسالی پدیده ای اقلیمی بوده و به عنوان بخشی از اقلیم یک منطقه محسوب می شود. این پدیده دارای خصوصیاتی است، که آن را از سایر بلایای طبیعی جدا می کند . تحقیقات انجام شده نشان می دهد که در بین حوادث طبیعی، خسارات ناشی از خشکسالی بیشترین مقدار را شامل است . لذا پایش گسترده آن و ایجاد یک نظام هشدار و پیش آگاهی در مناطق مستعد خشکسالی، امری اجتناب ناپذیر است . یکی از ابزارهای اصلی پایش خشکسالی، استفاده از شاخص های خشکسالی میباشد در میان شاخص های خشکسالی، شاخص هایی که مبتنی بر مدل های بیلان آبی باشند می توانند نتایج بسیار مفید و ارزشمندی را جهت کمک به مدیریت خشکسالی و کاهش اثرات آن ارایه نمایند. مقاله حاضر، شاخص شدت خشکسالی پالمر را به عنوان الگوی معتبر و کاربردی ، مورد استفاده قرار داده است پارامترهای اصلی ورودی، شامل (بارندگی : P ،(درجه حرارت (T (و مقدار آب قابل دسترسی (AWC (است. در هر دوره، تبخیر - تعرق پتانسیل با استفاده از اطلاعات به دست آمده بر اساس الگوی دو لایه ای ذخیره ی رطوبت خاک محاسبه میشوند . در پایان نتایج خروجی الگو، که شاخص انحراف رطوبت ماهانه (Z (و شاخص شدت خشکسالی (X (می باشد، ارایه می شود . در این مقاله با استفاده از نرم افزاری که جهت محاسبه شاخص شدت خشکسالی پالمر طراحی شده، این شاخص برای ایستگاه سینوپتیک بیرجند طی دوره ی آماری 2014-1985 میلادی، محاسبه و ارایه گردیده است و روند آماری شاخص در مقیاس سالانه و ماهیانه با استفاده از آزمون ناپارامتریک من کندال صورت گرفت . نتایج نشان داد که ماکزیمم pdsi در سال 1993 و به میزان 76/3 و مینیمم pdsi در سال 2004 به میزان 74/3 -می باشد. همچنین در آزمون همگنی پتیت، نقطه تغییر ماه فوریه سال 2000تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، شاخص شدت خشکسالی پالمر ، بیرجند ، آزمون ناپارامتریک من کندال