مقایسه میان سه روش برآورد تانسور کرنش بر اساس مشاهدات سری زمانی شبکهای از ایستگاههای دائمی GPS در محدوده گسل سه آندریاس

با توجه به استفاده روزافزون تکنیک هاى تعیین موقعیت فضایى علی الخصوص GPS در بررسى تغییر شکل و نمایش جابه جایى هاى پوسته ى زمین ، آنالیز نرخ کرنش به عنوان یکى از پارامترهاى مهم قابل استخراج ، در تعبیر این جابه جایى ها بسیار مفید خواهد بود. در این میان بهره گیری هم زمان از مشاهدات پیوسته موقعیت ایستگاه هاى دائمى GPS می تواند برآورد واقع بینانه ترى از مولفه هاى سرعت و به واسطه ى آن پارامترهاى تانسور کرنش به دنبال داشته باشد. در این تحقیق مشاهدات سرى زمانى دوازده ایستگاه دائمى GPS در محدوده زمانى 2006 – 2013 میلادى ( 2180 روز مشاهداتی ) در محدوده گسل سن آندریاس به روش چند متغیره پردازش شده و جابه جایى نقاط شبکه در واحد سانتى متر در سال تعیین شده اند. با آنالیز هر یک از اپک هاى زمانى یک ساله واقع در محدوده زمانى انتخابى، مولفه هاى تانسور کرنش در هر سال ، به روش هاى تقاضل محدود، المان محدود و روش مبتنى بر مشاهدات طول ، بین ایستگاه هاى شبکه برآورد شده اند و انحراف معیار دو پارامتر اتساع و بیشترین برش در هر نقطه از شبکه مورد بررسى قرار گرفته است. نتایج نشان مى دهد در منطقه ى مطالعاتى مورد نظر تفاوت فاحشى میان عملکرد روش المان محدود و روش مبتنى بر مشاهدات طول وجود ندارد و روش تفاضل محدود نسبت به تغییر مختصات اولیه حساسیت کمترى دارد. از طرفى از آن جا که جابه جایى قابل توجهى در سال هاى مطالعاتى در منطقه موردنظر، روى نداده است ، انتظار مى رود مقادیر اتساع (یا بیشترین برش) هفت بازه ى زمانى یک ساله ، تطابق و نزدیکى قابل قبولى داشته باشند که این امر در روش تقاضل محدود مشهودتر است

کلیدواژه ها:

سری زمانی ایستگاه های دائمیGPS ، آنالیزکرنش ، روش تفاضل محدود ، روش المان محدود ، روش مبتنی برمشاهدات طول