رابطه استراتژیک رهبری تحول گرا با عملکرد سازمانی از طریق دانش ونوآوری در سازمان های دولتی استان گیلان

هدف مقاله حاضر، تببین رابطه سبک رهبری تحول گراباعملکرد سازمانی، ازطریق دانش ونوآوری درسازمان ها دولتی استان گیلان است. روش مورداستفاده دراین پژوهش برای آزمون فرضیه های تعریف شده ازنوع مدل یابی علی یامدل سازی معادلات ساختاری بوده است. جامعه اماری موردبررسی تعداد 100 واحدازسازمان های دولتی دراستان گیلان است.نمونه پژوهش حاضر، 95 سازمان ازکل دستگاه های جامعه موردمطالعه هستند. ابزارپژوهش یک بسته پرسشنامه ای طراحی شده شامل سوالات مربوط به هفت متغیییر رهبری تحول گرا، رسوخ دانش، ظرفیت جذب دانش، دانش ضمنی، یادگیری سازمانی، نوآوری وعملکرد است.بسته ابزارمورداستفاده درجمع آوری داده ها متشکل از 25سوال است . درتحلیل داد ها ازمعادلات ساختاری برپایه نرم افزار لیزرل 53/8 برای آزمون وارزیابی مدل استفاده شد. براساس نتایج مدل مورد بررسی، متغییرهای سبک رهبری تحول گرا، روسوخ دانش، ظرفیت جذب دانش، دانش ضمنی، یادگیری سازمانی، ونوآوری برعملکردسازمان تاثیر می گذارند. نتایج ارزیابی مدل ساختاری نشان داده است که بین رابطه بین رهبری تحول گرا ودانش ضمنی ، وهمچنین بین یادگیری سازمانی ونوآوری رابطه معناداری وجودنداردکه نتیجه، عدم تایید این دوفرضیه رانشان می دهد مقایسه این نتایج با یافته های پژوهش های قبلی هم راستااست .باتوجه به نتایج این پژوهش این متغییرهای اثرگذار می توانند درارتقای عملکردسازمانی نقش مهمی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول گرا ، عملکردسازمانی ، دانش ، نواوری