بررسی سازوکار انتقال پولی در ایران، از طریق متأثر کردن نرخ بهره، تقاضای سرمایه گذاری و تقاضای کل

یکی از مسائل مهم که در سیاستگذاری ها مطرح است بررسی اثر سیاست ها بر متغیرهای حقیقی اقتصاد است و سیاست پولییکی از این ابزار برای رسیدن به اهداف اقتصادی است و نقش قاطعی در افزایش محصول و اشتغال و تثبیت قیمتها بازی می کند.البته تصمیمات بانک مرکزی نیز در این باره مهم هستند. اجماع بر سر چگونگی تاثیر سیاستهای پولی بر بخش حقیقی وجودندارد. تاثیرحجم پول بر بخش حقیقی حداقل طی مکانیسم های مختلف به بخش حقیقی منتقل می شود. این مکانیسم ها ازکشوری به کشور دیگر متفاوت هستند و بستگی به ساختار مالی و قانونی آنها دارند.در این تحقیق، به منظور بررسی سازوکار انتقال پولی در ایران، در کنار دیدگاه کینزین ها که سیاست های پولی را از طریق متأثرکردن نرخ بهره، تقاضای سرمایه گذاری و تقاضای کل، مؤثر می دانند، با تکیه بر دیدگاه پول گرایان «کانال نرخ ارز» را موردبررسی قرار دادیم.در همین راستا از مدل خود رگرسیون برداری 2 برای تخمین تاثیرات حجم پول بر بخش حقیقی اقتصاد استفاده می شود. افزایشحجم پول از کانال نرخ ارز در یک اقتصاد بسته در قالب دو دیدگاه کینزین ها و پول گرایان می تواند بر GDP ، سطح قیمت ها،نرخ بهره، نرخ بیکاری، عرضه پول، تقاضای کل و شاخص قیمت کالاها تاثیر بگذارد که در اینجا هامنطور که در بالا اشاره شد تاثیرافزایش حجم پول از کانال نرخ ارز طبق دیدگاه پولگرایان بر GDP حقیقی را مورد بررسی قرار دادیم.براساس نتایج به دست آمده، زمانی که حجم پول افزایش می یابد سطح عمومی قیمتهای انتظاری افزایش یافته و موجب بالارفتن تورم انتظاری می شود، سپس نرخ بهره واقعی کاهش یافته و تقاضای سرمایه گذاری و به تبع آن تولید ملی افزایش می یابد .

کلیدواژه ها:

شاخص قیمت مصرف کننده ، تولید ناخالص داخلی ، نقدینگی ، نرخ ارز