شکلگیری همگرایی منطقهای بر اساس مکتب سازهانگاری:مطالعه موردی منطقه خلیج فارس ( امکان یا عدم امکان)

مکتب سازهانگاری به عنوان فرانظریه روابط بینالملل با تمرکز بر بحثهای هستیشناسی و معرفتشناسی، تلاش دارد با تأکید بر اهمیت مردم و گروهها و ایجاد مفاهیم و منافع مشترک، در شناخت هویتها، منافع، نهادها و برداشتها و ادراکات آنها در رفتار بینالمللی، زمینه رابرای نظرات و آگاهیهای بین بازیگران عرصه روابط بینالملل از طریق تعاملات مشترک فراهم سازد. در واقع، سازهانگاری با تأکید بر رابطهمیان وابستگی متقابل مادی و فهم هویت و اجتماع با ایجاد درک ساختار بینالاذهانی از احساس تعلق به یک اجتماع منطقهای خاص، با ایجاد زمینه تغییر منافع و هویتها، همگرایی را امکانپذیر میسازد. در این بین، منطقه خلیج فارس که در آن پررنگی عوامل واگرایی نسبت به عوامل همگرایی امکان دستیابی به همگرایی را با مشکل مواجه ساخته است، تا چه میزان میتواند از مکتب سازهانگاری جهت دستیابی به همگراییمنطقهای بهره برداری نمائید. بر این اساس، با بررسی مؤلفهها و توان تأتیرگذاری مکتب سازهانگاری از طریق ایجاد مفاهیم و برداشت مشترک از هویت، منافع، امنیت، منطقهگرایی در منطقه خلیج فارس، میتوان نتیجه گرفت مکتب سازهانگاری، میتواند با کمرنگ نمودن عوامل واگرایی، زمینههای همگرایی منطقهای را در منطقه خلیج فارس فراهم سازد .

کلیدواژه ها:

خلیج فارس ، منطقه خلیج فارس ، مکتب سازهانگاری ، همگرایی ، همگرایی منطقهای