بررسی نقش فاکتورهای معماری بومی در صنعت گردشگری

در دنیای امروز صنعت گردشگری یکی از مهمترین بخش هایی است که با وجود جاذبه های طبیعی، اقلیم های متفاوت جغرافیایی به همراه میراث و تمدن بشری دست مایه های گرانقدری است که می تواند تحولات بنیادین در عرصه مختلف به همراه داشته باشد. با این وجود فرهنگ ها، شامل آداب و رسوم و افکار مردم، جاذبه های اصلی هستند که گردشگر می آورند . ایران در طول تاریخ همواره یکی از مراکز اصلی هنر بوده است و معماری به عنوان مستقیم ترین تجلی فرهنگ ایران بوده است، این ارزشهای بی زمان معماری ایرانی، مهمترین عامل در گردشگری به شمار میآیند، چرا که معماری هر قوم و ملتی برگرفته از محیط جغرافیایی آنان بوده است. در معماری سنتی ایران بناها با توجه به هویت و فرهنگ ایرانی و قومی شکل گرفته اند و هیچگاه ترکیب و معماری بنا بر خلاف باورهای فرهنگی، دینی و قومی مردم آن ناحیه نبوده است . آنچه بدان پرداخته خواهد شد این است که، اصولی که در معماری سنتی و بومی این مرز و بوم در اقلیم های مختلف رعایت می شد، خود موید تاثیر صحیح فرهنگ، دین و سنت های مردم ایران بر چگونگی ساخت و ساز و معماری در سده های پیشین بوده است. این تحقیق به دنبال پاسخگویی به این سوال است که معماری بومی دارای چه ویژگی هایی است که موجب جذب گردشگری می گردد. این تحقیق با هدف بر روی ارتباط میان معماری بومی و گردشگری در بستر جغرافیای ایران به روش اسنادی و کتابخانه ای البته تحلیلی و توصیفی صورت پذیرفت و سعی بر این است که به چگونگی تاثیر این نوع معماری که در واقع مظهر تجلی عینی اندیشه های انسان می باشد در جذب گردشگری پرداخته شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد که روش ها و راهکارهای مختلفی برای توسعه صنعت گردشگری از طریق ایجاد ارتباط با معماری بومی وجود دارد که در این تحقیق به بررسی راهکارهای آن پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، گردشگری ، فرهنگ ، توسعه