نقش تعلیمات دین زرتشت در شکل گیری معماری سبز در ایران باستان
محل انتشار: کنفرانس ملی مهندسی معماری، عمران و توسعه کالبدی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,902
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ACPD01_113
تاریخ نمایه سازی: 28 شهریور 1394
چکیده مقاله:
کیش زرتشتی، قدیمی ترین و دشوارترین دین زنده و دین رسمی سه شاهنشاه بزرگ ایرانی بوده است. از جملهویژگی های این کیش توجه به محیط زیست و تاثیرات ویژه آن در هنر و معماری است. ایرانیان باستان بر این باوربودند که جهان از چهار آخشیج یا عنصر بنیادی به وجود آمده؛ آب، آتش، باد و خاک. ایرانیان در مورد ردهی این چهارگوهر نگرش های مختلفی داشتند از جمله در برخی موارد این چهار عنصر ایزد یا خداوندگاری بودند که در مدح آنهادر اوستا مطالب بسیاری عنوان شده است. اهمیتی که دین زرتشت برای حفظ و حمایت محیط زیست قایل شده باعثآمده است که عده ای از دانشمندان دین زرتشت را نخستین دین حفظ محیط زیست و بنیان گذار معماری سبز نامدهند. نمود این آموزه ها و توجه خاص در قالب معماری معابد آناهیتا (ایزدبانوی آب و نماد باروری)، استودان یا دخمه(جهت جلوگیری از آلودگی خاک) و آتشکده (محل نگهداری آتش) بروز کرده است. از آنجا که تاثیرگذاری انسان بهعنوان یکی از موجودات زیستی کرهی زمین به خصوص در چند قرن اخیر تاثیرگذاری منفی بوده و موجب تخریب،تغییر و دگرگونی چرخهی طبیعی و محیط زیست گردیده است، مطالعه و بررسی جایگاه محیط زیست و معماریهمساز با آن در ایران باستان از اهمیت بالایی برخوردار است.
نویسندگان
سوسن اسماعیل پور
کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، گروه معماری، ایران
محمدمهدی رئیس سمیعی
دکترای معماری، استادیار دانشگاه گیلان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :